Ucho igielne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ucho igielne – otwór w igle, umieszczony na jednym z jej końców, służący do przewlekania przezeń nici; otwór ma zwykle kształt owalny. Ucho igielne weszło do metafor jeszcze w starożytności jako skrajna hiperbola, wyrażało rzecz niemożliwą do wykonania[1].