Województwo nowogródzkie (I Rzeczpospolita)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo nowogródzkie – województwo Wielkiego Księstwa Litewskiego, utworzone w 1507 r. z części województwa trockiego[2], wchodziło w skład Rzeczypospolitej Obojga Narodów od 1569.
Ten artykuł dotyczy województwa w I Rzeczypospolitej. Zobacz też: województwo nowogródzkie. |
Szybkie fakty Państwo, Prowincja ...
| |||||
1507 – 1795 | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Prowincja | |||||
Data powstania |
1507 | ||||
Siedziba wojewody i sejmiku | |||||
Wojewoda |
zobacz: wojewodowie nowogródzcy | ||||
Powierzchnia |
36 920 km² | ||||
Populacja (1790[1]) • liczba ludności |
| ||||
Podział administracyjny | |||||
| |||||
Liczba reprezentantów | |||||
| |||||
Położenie na mapie Rzeczypospolitej |
Zamknij
Dzieliło się na trzy powiaty:
- nowogródzki – powierzchnia 25 870 km²
- słonimski – powierzchnia 6240 km²
- wołkowyski – powierzchnia 4810 km²[3]
Senatorów miało województwo nowogródzkie dwóch: wojewodę i kasztelana. Sejmiki powiatowe wybierały po dwóch posłów na Sejm i dwóch deputatów do Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Posiadało 3 starostwa grodowe: w Nowogródku (należało do wojewody), Słonimie i Wołkowysku. Ekonomie nowogródzka i słonimska należały do dóbr stołowych wielkiego księcia litewskiego. Mundurem wojewódzkim był kontusz szkarłatny z czarnym żupanem.