Wzdłużenie zastępcze
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wzdłużenie zastępcze (ang. compensatory lengthening) – proces fonetyczny, w wyniku którego samogłoska staje się długa, aby zachować energię potrzebną na wypowiedzenie wyrazu, kiedy następna samogłoska zanikła[1]. Zaszło np. w łacinie, języku fińskim i w języku polskim (przy zaniku jerów) – z tego samego powodu w języku ukraińskim i w językach łużyckich. Podobnie jak wokalizacja jerów jest wynikiem wyrównań kompensacyjnych. Przy wzdłużeniu zastępczym zanikający jer oddaje swój iloczas samogłosce pełnej – powodując jej wzdłużenie.