Zamek w Lublinie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zamek w Lublinie – zamek w Lublinie, pierwotnie zbudowany w XII wieku[1], wielokrotnie przebudowywany. W XVI w. był rezydencją królewską, w XVII w. zniszczony. W XIX w. odbudowany jako więzienie (1831–1954). Od 1957 r. siedziba Muzeum Narodowego w Lublinie[2].
nr rej. A/161 z 24 maja 1956 | |||
Zamek królewski w Lublinie, widok z placu Po Farze | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Styl architektoniczny |
Zamek w stylu neogotyckim, romański donżon, gotycka Kaplica Trójcy Świętej | ||
Rozpoczęcie budowy |
XII w. | ||
Ważniejsze przebudowy |
XIII wiek, XIV wiek, 1520, 1824–1826, 1954 | ||
51°15′01,90″N 22°34′18,24″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Już w XII w. na wzgórzu znajdował się drewniano-ziemny gród będący siedzibą kasztelana. Około połowy XIII w. wewnątrz umocnień dobudowano romański donżon (wieża mieszkalno-obronna). Dolne kondygnacje zbudowano z łamanego kamienia, a wyższe z cegły. Częste najazdy Litwinów, Tatarów i Rusinów skłoniły w pierwszej połowie XIV w. Kazimierza Wielkiego do wybudowania murowanego zamku w miejsce drewniano-ziemnego grodu. W jego skład wchodziły: wieża, dom mieszkalny, brama, kaplica Trójcy Świętej, basztę Żydowską i mury obronne. W 1418 na zlecenie króla Władysława Jagiełły kościół będący jednocześnie kaplicą zamkową ozdobiono polichromią w stylu rusko-bizantyjskim, która jest jednym z najcenniejszych zabytków w Polsce[2][3].