Zbigniew Sienieński (zm. 1633)
kasztelan lubelski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zbigniew Sienieński herbu Dębno (zm. 1633) – kasztelan lubelski w latach 1630–1632, chorąży lubelski w latach 1618–1630[1].
Ten artykuł dotyczy kasztelana lubelskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Dębno | |
Rodzina |
Sienieńscy herbu Dębno |
---|---|
Data śmierci |
1633 |
Ojciec |
Jan Sienieński z Chrośliny |
Matka |
NN |
Żona |
Anna Leńkówna |
Syn Jana Sienieńskiego z Chrośliny i jego nieznanej żony[2].
Przed 1605 rokiem ożenił się on z Anną Leńkówną herbu Rawicz, córką Macieja Leńka z Rokitnicy (ok. 1545–1609), kasztelana derpskiego, i Teodory Sapieżanki herbu Lis, rodzonej siostry Lwa Sapiehy (1557–1633)[3]. Z Anną Leńkówną miał synów: Pawła, Jana, oraz córki: Aleksandrę, Katarzynę i Krystynę[4].
Pod koniec 1620 roku ożenił się z Krystyną Uhrowiecką herbu Suchekomnaty, wdową po podkomorzym mielnickim Kasprze Dembińskim[3]. Miał z nią synów: Mikołaja, Stanisława, Zbigniewa i Tomasza oraz córki: Annę i Eufrozynę[4].
Jego córka Aleksandra poślubiła Stanisława Lanckorońskiego[4].
Poseł województwa lubelskiego na sejm 1621 roku[5]. Poseł na sejm 1624, 1625, 1627 i sejm nadzwyczajny 1629 roku[6].
Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku[7]. Podpisał pacta conventa Władysława IV Wazy w 1632 roku[8].