Zielony Kopiec
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zielony Kopiec (1154 m[1], 1152 m[2]) – wzniesienie w kształcie wyraźnego stożka lub kopca, w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry i Skrzycznego w Beskidzie Śląskim, pomiędzy Magurką Wiślańską na południu a Malinowską Skałą na północy[1]. Od Malinowskiej Skały oddzielony jest przełęczą Malinowskie Siodło, zaś w grzbiecie między zielonym Kopcem a Magurką Wiślańską występuje niewybitny szczyt Gawlasi[3].
Widok spod Malinowskiej Skały | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Położenie | |||
Pasmo | |||
Wysokość |
1154 m n.p.m. | ||
49°38′35″N 19°00′08″E | |||
|
Zielony Kopiec jest szczytem zwornikowym. W kierunku zachodnim odgałęzia się tu grzbiet Cienkowa[2]. Spod Zielonego Kopca wypływają 3 potoki: Malinka, Leśnianka i Głębczański. Grzbietem Zielonego Kopca biegnie granica między miastem Wisła w powiecie cieszyńskim i wsią Lipowe w powiecie żywieckim[3].
Nazwa Zielonego Kopca pochodzi z czasów, gdy biegła tędy granica między Księstwem Cieszyńskim (później austriackim Śląskiem) a Księstwem Oświęcimskim (później Rzecząpospolitą), oznaczana w terenie zwyczajowo kopcami granicznymi[4].
Zielony Kopiec jest porośnięty lasem. Jego grzbiet zbudowany jest piaskowców istebniańskich, których dolne warstwy tworzą grube i gruboziarniste ławice kwarcowo-skaleniowych zlepieńców, na zwietrzałych powierzchniach mających charakterystyczną, rdzawą barwę. Czasami przedzielone są czarnymi, grubymi mułowcami[4].