Lockheed P-80 Shooting Star
From Wikipedia, the free encyclopedia
Lockheed P-80 Shooting Star, Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri (USAAF) tarafından operasyonel olarak kullanılan ilk jet avcı uçağıydı.[1] 1943 yılında Lockheed tarafından dizayn edilip üretilen P-80, dizayn sürecinden sadece 143 gün sonra göklerle buluşmuştur. 2. Dünya Savaşının bitimine yakın bir süreçte, 2 adet ön üretim modeli İtalya'da görev almıştır. Düz kanatlarla dizayn edilen F-80 tipi uçak, Amerikan Hava Kuvvetleri altında Kore'de geniş çaplı muharebelerde görev almıştır.
Lockheed P-80 Shooting Star | |
---|---|
Türü | Avcı uçağı |
Ulusal köken | Amerika Birleşik Devletleri |
Üretici | Lockheed Corporation |
Tasarımcı | Clarence "Kelly" Johnson |
İlk uçuş | 8 Ocak 1944 |
Hizmete giriş | Ocak 1945 |
Hizmetten çıkış | 1959 (Amerika Birleşik Devletleri) 1974 (Şili) |
Durumu | Hizmet dışı |
Ana kullanıcı | Amerika Birleşik Devletleri |
Üretim aralığı | 1945-1950 |
Üretim sayısı | 1,715 |
Birim maliyeti | 110.000 Amerikan Doları (1945) (günümüze uyarlanmış maliyet 1.56 Milyon Amerikan Doları) |
Gelişimi | Lockheed F-94 Starfire |
Değişimleri | Lockheed T-33 Shooting Star |
Amerika'nın ilk başarılı turbojet savaş uçağı olarak tarihe geçen P-80, Amerikan Hava Kuvvetlerinde jet çağının başlamasına öncülük yapmıştır ancak ok açılı kanatlara sahip transonik MiG-15'in ortaya çıkmasıyla hava üstünlüğü görevini yine transonik olan F-86 Sabre'a bırakmıştır. Aynı uçak gövdesini kullanan ve önleme görevine sahip F-94 Starfire, Kore Savaşı süresince görevlerde kullanılmıştır. Tasarım olarak çok benzer olan T-33 Shooting Star eğitim uçağı, ABD Hava Kuvvetleri ve Donanmasında 1980'lere kadar hizmette kaldı ve son NT-33 varyantı Nisan 1997'ye kadar emekli olmadı. F-80'in kendisi uzun süredir aktif hizmetten emekli olmasına rağmen, birçok T-33 hala yabancı hava kuvvetlerinde askeri bir rol oynamaktadır.