Albichenses
From Wikipedia, the free encyclopedia
Os albichenses[1] estioron una comunidat relichiosa que tenió una gran florata en os sieglos XII y XIII en Occitania y que duró dica o sieglo XV en o norte d'Italia. Yeran conoixitos como cataros chunto con os suyos predecesors os bogomils.
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
A doctrina albichense ye una mezcla d'orichenismo con maniqueísmo y se coció entre os ambients intelectuals asceticos bizantins. L'orichenismo, platero en os documentos albichenses, fue profesato por os ascetas d'o desierto echipcio d'os sieglos IV y V y fue condenato en o sieglo VI y ye l'orichen d'atras creyencias como a metempsomatosi, a corporeidat d'os ánchels, a doble creyación, a existencia de mundos paralelos, a ideya de multiplicidat de chudicios d'almas, a existencia de cuerpos resucitatos que no s'identifican con os cuerpos fisicos, y a negación d'a omnipotencia y d'o libre albitriu de Dios.
En Occitania amanixió en 1167 cuan un ninviato de l'Imperio Bizantín convenció a unos bispes bogomils occitans pa que se convertisen. I habió una cruzata organizata contra os albichenses (a dita Cruzata d'os albichenses) en a que participoron normandos y atros franceses d'o norte. As mortaleras y persecucions facioron que os albichenses encomenzasen a desapareixer en o sieglo XIII d'Occitania (1244, caita d'o castiello de Monsegur).
En Italia os albichenses teneban o suyo centro en Desenzano, a cantos d'o Laco de Garda. Yeran conoixitos como "albaneses" y teneban polemicas doctrinals con os bogomilos de Concorezzo (Lombardía).
Toz os documentos que bi ha sobre a doctrina d'os albichenses provienen d'o catarismo italiano. I destacan os siet tractatos orichinals en latín achuntatos con o títol de Liber de duobus principiis.