Павел Іванавіч Батаў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Па́вел Іва́навіч Ба́таў (руск.: Па́вел Ива́нович Ба́тов; 20 мая (1 чэрвеня) 1897, в. Філісава, Яраслаўская вобласць — 19 красавіка 1985, Масква) — савецкі ваенны дзеяч, двойчы Герой Савецкага Саюза, генерал арміі[2], дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 1—5 скліканняў.
Хуткія факты Павел Іванавіч Батаў, Дата нараджэння ...
Павел Іванавіч Батаў | |
---|---|
Дата нараджэння | 1 чэрвеня 1897(1897-06-01) |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 19 красавіка 1985(1985-04-19)[1] (87 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць |
Расійская імперыя РСФСР СССР |
Род войскаў | Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія |
Гады службы | 1915—1985 |
Званне | |
Камандаваў | 3-я армія, 65-я армія, Прыбалтыйская ваенная акруга |
Бітвы/войны |
Першая сусветная вайна Грамадзянская вайна ў Іспаніі Савецка-фінляндская вайна (1939—1940), Вялікая Айчынная вайна: Сталінградская бітва, Курская бітва, Усходне-Памеранская аперацыя, шматлікія іншыя |
Узнагароды і званні | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць
П. І. Батаў — удзельнік грамадзянскай вайны, член КПСС з 1929 года. Удзельнічаў у Грамадзянскай вайне ў Іспаніі. У Вялікую Айчынную вайну быў намеснікам камандуючага і камандуючым арміі. Арміі, якімі кіраваў Батаў, адзначыліся ў баях за Сталінград, пры вызваленні Беларусі, Украіны і інш. Узнагароджаны шматлікімі ордэнамі і медалямі СССР.
Пасля вайны — камандуючы войскамі Прыкарпацкай, затым — Прыбалтыйскай ваеннай акругі. Восем раз узнагароджаны ордэнам Леніна.