Купідон
From Wikipedia, the free encyclopedia
Купідон (лат. Cupīdō [kˈˈpiːdoː] «гарачае жаданне») — у рымскай міфалогіі бог жадання, эратычнай любові, цягі і прыхільнасці. Яго часта малююць сынам багіні кахання Венеры і бога вайны Марс. Ён таксама вядомы як Амур («Каханне»). Яго грэчаскі аналаг — Эрас[1]. Хоць у класічным грэцкім мастацтве Эраса звычайна малююць стройным крылатым юнаком, у эліністычны перыяд яго ўсё часцей малявалі круглатварым хлопчыкам. За гэты час да яго атрыбутаў дадаліся лук і стрэлы, якія прадстаўляюць яго крыніцу сілы: чалавек ці нават бажаство, пранізлівае стралой Купідона, напаўняецца нястрымным жаданнем. У міфах Купідон — другарадны персанаж, які ў асноўным служыць для прывядзення сюжэту ў рух. Ён з’яўляецца галоўным героем толькі ў казцы пра Амуры і Псіхею, калі, паранены уласнай зброяй, адчувае любоўнае выпрабаванне. Хоць іншыя гісторыі пра яго не распавядаюцца, яго традыцыя багатая паэтычнымі тэмамі і візуальнымі сцэнарамі, такімі як «Любоў перамагае ўсё» і адказнае пакаранне або катаванне Купідона.
Купідон | |
---|---|
Міфалогія | Рымская міфалогія |
Пол | мужчынскі пол |
Бацька | Меркурый або Марс |
Маці | Венера або Дыяна |
У іншых культурах | Эрот |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У мастацтве Купідон часта з’яўляецца як Амур або amorini і ў больш позняй тэрміналогіі мастацтвазнаўства як эквівалент грэчаскіх Эратаў. Купідоны — часты матыў як рымскага мастацтва, так і больш позняга заходняга мастацтва класічнай традыцыі. У XV стагоддзі іканаграфія Купідона пачынае станавіцца неадрознай ад Пута.
Купідон працягваў заставацца папулярнай фігурай у Сярэднія вякі, калі пад хрысціянскім уплывам ён часта меў дваістую прыроду як нябесную і зямную любоў. У эпоху Адраджэння аднавілася цікавасць да класічнай філасофіі, што надзяліла яго складанымі алегарычнымі сэнсамі. У сучаснай папулярнай культуры Купідона малюець з нацягнутай цецівой лука, каб выклікаць рамантычнае каханне, часта як сімвал Дня Святога Валянціна[2]. Сілы Купідона падобныя з сіламі Камадзевы, індуісцкі бог чалавечай любові.