Савет Федэрацыі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Савет Федэрацыі Федэральнага Сходу Расійскай Федэрацыі (скарочана Савет Федэрацыі, СФ, неафіцыйна Сенат) — верхняя палата Федэральнага сходу Расійскай Федэрацыі — парламента Расійскай Федэрацыі .
Савет Федэрацыі Федэральнага Сходу Расійскай Федэрацыі | |
---|---|
Тып | |
Тып | Верхняя палата Федэральнага сходу Расійскай Федэрацыі |
Кіраўніцтва | |
Старшыня |
Валянціна Іванаўна Матвіенка, Адзіная Расія з 21 верасня 2011 года |
Структура | |
Членаў | 200 |
Фракцыі |
Пазафракцыйныя
|
Камітэты | 10 камітэтаў і 3 камісіі |
Зала пасяджэнняў | |
Масква, вул. Вялікая Дзмітраўка, дом 26 | |
Сайт | |
council.gov.ru |
У Савет Федэрацыі, у адпаведнасці з часткай 2 артыкула 95 Канстытуцыі Расійскай Федэрацыі[1], уваходзяць па два прадстаўнікі ад кожнага суб’екта Расійскай Федэрацыі (па адным ад заканадаўчага (прадстаўнічага) і выканаўчага органаў дзяржаўнай улады), а таксама «не больш за 30 прадстаўнікоў Расійскай Федэрацыі, прызначаных Прэзідэнтам Расійскай Федэрацыі, з якіх не больш за сем могуць быць прызначаныя пажыццёва» (прадстаўнікі Расійскай Федэрацыі былі ўведзеныя законам РФ аб папраўцы да Канстытуцыі РФ ад 2014/07/21 № 11-ФКЗ «Аб Савеце Федэрацыі Федэральнага Сходу Расійскай Федэрацыі»).
З 1993 года колькасць сенатараў Расійскай Федэрацыі змянялася некалькі разоў з-за аб’яднання існуючых і ўтварэння новых суб’ектаў Федэрацыі. На 2021 год агульная колькасць яго членаў — 200, з якіх 170 — прадстаўнікі суб’ектаў Расіі (па два прадстаўнікі ад кожнага з 85 суб’ектаў), а 30 — сенатары, якія прызначаюцца прэзідэнтам Расійскай Федэрацыі. Прэзідэнцкая квота павялічана пасля ўвядзення паправак 1 ліпеня 2020 года да 30 чалавек, таксама Прэзідэнт РФ, які спыніў свае паўнамоцтвы па заканчэнні тэрміну або датэрмінова ў выпадку адстаўкі, мае права стаць пажыццёвым сенатарам.
Паняцце «сенатар Расійскай Федэрацыі» было ўведзена ў Канстытуцыю Расійскай Федэрацыі папраўкамі, прынятымі на галасаванні 1 ліпеня 2020 года. Дэ-факта гэта паняцце выкарыстоўвалася і раней (пераважна ў СМІ) і азначала «член Савета Федэрацыі». Пасля ўнясення паправак паняцце «член Савета Федэрацыі» выключана з Канстытуцыі Расійскай Федэрацыі (пакінута толькі ў артыкулах 134 і 135, якія знаходзяцца ў нязменнай частцы 9).
Савет Федэрацыі ўяўляе сабой «палату рэгіёнаў», у якой прадстаўнікі рэгіёнаў прадстаўляюць іх інтарэсы на федэральным узроўні, што адлюстроўвае федэратыўны прынцып расійскай дзяржавы. З’яўляючыся інстытутам інтэграцыі і кансалідацыі рэгіёнаў, Савет Федэрацыі пазваны забяспечваць баланс агульнафедэральных і рэгіянальных інтарэсаў пры прыняцці рашэнняў, накіраваных на рэалізацыю стратэгічных мэтаў развіцця краіны.
Савет Федэрацыі фармуецца і структуруецца па непартыйным прынцыпе. Сенатары не ствараюць фракцый і партыйных аб’яднанняў[2] .
Савет Федэрацыі з’яўляецца пастаянна дзеючым органам. У адрозненне ад Дзяржаўнай думы, Савет Федэрацыі не можа быць распушчаны прэзідэнтам. Яго паседжанні праводзяцца па меры неабходнасці, але не радзей як два разы на месяц. Паседжанні Савета Федэрацыі з’яўляюцца асноўнай формай працы палаты. Яны праходзяць асобна ад паседжанняў Дзяржаўнай думы. Палаты могуць збірацца сумесна для заслухоўвання пасланняў прэзідэнта Расійскай Федэрацыі, пасланняў Канстытуцыйнага Суда Расійскай Федэрацыі, выступленняў кіраўнікоў замежных дзяржаў. Сенатары ажыццяўляюць свае паўнамоцтвы на пастаяннай аснове.
Сенатары валодаюць недатыкальнасцю на працягу ўсяго тэрміну іх паўнамоцтваў. Яны не могуць быць затрыманыя, арыштаваныя, падвергнутыя вобшуку, акрамя выпадкаў затрымання на месцы злачынства, а таксама падвергнуты асабістаму надгляду, за выключэннем выпадкаў, калі гэта прадугледжана федэральным законам для забеспячэння бяспекі іншых людзей.
Савет Федэрацыі праводзіць свае паседжанні ў галоўным будынку на вул. Вялікай Дзмітраўцы ў Маскве, як правіла, у перыяд з 25 студзеня па 15 ліпеня і з 16 верасня па 31 снежня. Паседжанні з’яўляюцца адкрытымі. Па рашэнні Савета Федэрацыі месца правядзення паседжанняў можа быць зменена, а таксама можа быць праведзена закрытае паседжанне.