Titulus
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο λατινικός όρος titulus μπορεί να αναφέρεται στα εξής:
- Επιγραφή σε πέτρα η οποία στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν για να καταδείξει τα όρια των εδαφών υπό την κατοχή κάποιου γαιοκτήμονα. Σε άλλες περιπτώσεις, ο titulus προσδιόριζε τον ιδιοκτήτη κάποιας οικίας. Ο αντίστοιχος ελληνικός όρος είναι ωνή. Στην αρχαία Ρώμη ο όρος ήταν νομικός και προερχόταν από την μαρμάρινη πλάκα που έφερε το όνομα του ιδιοκτήτη και κατοχύρωνε τον τίτλο της ιδιοκτησίας και κυριότητας.[1]
- Ξύλινη πινακίδα η οποία ονομαζόταν και δελτίον, επιγραφή, σανίς ή αιτία, ενώ ο λατινικός όρος titulus μεταφέρθηκε στα ελληνικά ως τίτλος. Χρησιμοποιούνταν από τους Ρωμαίους σε κάθε δημόσια ποινή. Την κρεμούσαν στο λαιμό του καταδίκου και καταγραφόταν σε αυτήν τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, και κατά περίπτωση υποτιμητικοί τίτλοι, με σκοπό την προφύλαξη ή την προειδοποίηση των θεατών προς παραδειγματισμό. Αν περιλαμβανόταν και διαπομπευτική πορεία τότε προπορευόταν κάποιος μπροστά από τον κατάδικο ο οποίος κρατούσε τον titulum, ενώ κάποιες φορές του κρεμούσαν στον κατάδικο και κουδούνια (tintinnabulum). Αυτό το έθιμο εφαρμοζόταν και σε εκείνους που οδηγούνταν για σταύρωση, καθώς ταυτόχρονα τους φραγγέλωναν. Αν υπήρχε οριζόντιο δοκάρι (patibulum) κατά την σταύρωση και σχηματιζόταν το σχήμα Τ τότε ο titulus παρέμενε και μετά την σταύρωση πάνω στο στήθος του εσταυρωμένου. Στην περίπτωση που το patibulum σχημάτιζε το σχήμα † τότε ο titulus στερεωνόταν στον κάθετο πάσσαλο, πάνω από το κεφάλι του εσταυρωμένου.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |