Αουρανγκζέμπ
αυτοκράτορας της Μογγολικής Δυναστείας (Μουγκάλ) της Ινδίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μουχί αλ-Ντιν Μουχάμαντ, γνωστός ως Αουρανγκζέμπ (περ. 1618 – 3 Μαρτίου 1707), που σημαίνει «κόσμημα του θρόνου», καθώς και με το βασιλικό του όνομα Αλαμγκίρ Α΄ (= «Κατακτητής της οικουμένης»), ήταν ο έκτος αυτοκράτορας της Μογγολικής Δυναστείας (Μουγκάλ) της Ινδίας, που βασίλευσε από το 1658 μέχρι τον θάνατό του το 1707. Υπό τη διοίκησή του η αυτοκρατορία του έφθασε τη μεγαλύτερη έκτασή της και κατελάμβανε σχεδόν όλη την Ινδική υποήπειρο.[6][7][8][9]
Αουρανγκζέμπ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | اورنگزیب عالمگیر (Περσικά) |
Προφορά | |
Γέννηση | 3 Νοεμβρίου 1618[1][2][3] Dahod |
Θάνατος | 3 Μαρτίου 1707[4][2][1] Αχμεντναγκάρ |
Τόπος ταφής | Tomb of Aurangzeb |
Παρατσούκλι | مُحيي الدين, أبو المُظفَّر και اورنگزیب |
Θρησκεία | Ισλάμ |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | περσικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | περσικά Αραβικά Τσαγαταϊκή γλώσσα Ινδουστανική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Dilras Banu Nawab Bai Aurangabadi Mahal |
Τέκνα | Sultan Muhammad Akbar Zeb-un-Nisa Mehr-un-Nissa[5] Azam Shah Zinat un-nisa Muhammad Sultan of Mughal Bahadur Shah I Zubdat-un-Nissa Kam Bakhsh Badr-un-Nissa Begum |
Γονείς | Σα Τζαχάν και Μουμτάζ Μαχάλ |
Αδέλφια | Jahanara Begum Gauhar Ara Begum Roshanara Begum Shah Shuja Dara Shikoh Murad Bakhsh |
Οικογένεια | Mughal dynasty |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Αυτοκράτορας των Μουγκάλ (1658–1707) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Αουρανγκζέμπ ανήκε στη γενιά των Τιμουριδών, δηλαδή των απογόνων του Ταμερλάνου. Κατείχε διοικητικές και στρατιωτικές θέσεις επί της βασιλείας του πατέρα του Σαχ Τζαχάν. Αξιοσημείωτη ήταν η θητεία του ως αντιβασιλέως του Ντεκάν το 1636-1637 και κυβερνήτη του Γκουτζαράτ το 1645-1647. Συνέχισε τις εκστρατείες της αυτοκρατορίας σε γειτονικά εδάφη της Περσίας και διακρίθηκε ως στρατιωτικός διοικητής. Τον 1657, ο Σαχ Τζαχάν όρισε ως διάδοχό του στον θρόνο τον πρωτότοκο γιο του, τον Ντάρα Σίκοχ, μια πράξη που δεν δέχθηκε ο Αουρανγκζέμπ, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας τον Φεβρουάριο του 1658. Τον Απρίλιο ο Αουρανγκζέμπ νίκησε τις ενωμένες στρατιές του Σίκοχ και του βασιλέα του Μαρουάρ (Τζοντπούρ) στη Μάχη του Νταρμάτ. Τον Μάιο μία ακόμα αποφασιστική νίκη του Αουρανγκζέμπ στη Μάχη του Σαμουγκάρ παγίωσε την κυριαρχία του, που αναγνωρίσθηκε σε όλη την Αυτοκρατορία. Αν και ο πατέρας του ανέρρωσε από μια ασθένεια τον Ιούλιο, ο Αουρανγκζέμπ διεκήρυξε ότι ήταν ανίκανος να κυβερνήσει και τον φυλάκισε στο Οχυρό Άγκρα.
Η βασιλεία του Αουρανγκζέμπ χαρακτηρίζεται από ταχεία στρατιωτική επέκταση, με αρκετά έως τότε ανεξάρτητα κράτη να αφομοιώνονται από την Αυτοκρατορία των Μουγκάλ. Επίσης η αυτοκρατορία του ξεπέρασε την Κίνα των Τσινγκ, καθιστάμενη έτσι η μεγαλύτερη οικονομία της τότε οικουμένης. Ο Αουρανγκζέμπ ήταν πιστός Μουσουλμάνος και ανέγειρε πολλά τζαμιά, απαγόρευσε «αμαρτωλές» για το Ισλάμ δραστηριότητες, ενώ υπεστήριξε προγράμματα αραβικής καλλιγραφίας. Κατά τη διάρκεια του σχεδόν μισού αιώνα της βασιλείας του (υπήρξε η μακρότερη στη Μογγολική Δυναστεία των Ινδιών), χρειάσθηκε να καταπνίξει αρκετές τοπικές εξεγέρσεις, ενώ διετήρησε εγκάρδιες σχέσεις με τα άλλα κράτη. Γενικώς άφησε πίσω του μια σύνθετη κληρονομιά.[10] Οι επικριτές του τονίζουν τις ενέργειές του κατά των μη Μουσουλμάνων στο θρήσκευμα και τη συντηρητική του ιδέα για το Ισλάμ, που έρχεται σε αντίθεση με την πλήρη ανεξιθρησκεία των άλλων Μογγόλων Αυτοκρατόρων της Ινδίας. Υπάρχουν ωστόσο και πολλοί που υποστηρίζουν ότι ο Αουρανγκζέμπ δεν έκανε διακρίσεις κατά των Ινδουιστών ή των Σιιτών και ότι προσέλαβε σαφώς περισσότερους Ινδουιστές στην αυτοκρατορική γραφειοκρατία από όσους οι προκάτοχοί του.