Αραουάκοι
Εγχώριη ομάδα από την Βόρεια Αμερική / From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Αραουάκοι ή Αραουάκ είναι μία από τις φυλές των ιθαγενών λαών των Δυτικών Ινδιών. Η πληθυσμιακή αυτή ομάδα ανήκει στην οικογένεια της γλώσσας των Αραουάκων. Μετανάστευσαν από τη Νότια Αμερική μέσω των Μεγάλων Αντιλών της Καραϊβικής στις Μπαχάμες στον Ατλαντικό. Ανέπτυξαν διαφορετικούς μεταξύ τους πολιτισμούς στα νησιά της περιοχής, ενώ πολλές ήταν οι φυλές τους που είχαν διαφορετικά μεταξύ τους ονόματα.
Στους Αραουάκους περιλαμβάνονται και οι Ταΐνο, οι οποίοι ήσαν εγκατεστημένοι στις Μεγάλες Αντίλλες και τις Μπαχάμες (όπου ήταν γνωστοί ως Λουκαγιανοί), οι Νεπόγια και οι Σουπόγια του Τρινιδάδ,[1][2] οι Λοκόνο της Γουιάνας, οι Ιγκνέροι, οι οποίοι προϋπήρχαν των Καραΐβων στις Μικρές Αντίλλες, μαζί με συγγενικές τους φυλές (συμπεριλαμβανομένων των Λουκαγιανών) οι οποίες κατοικούσαν κατά μήκος των βορειοανατολικών ακτών της Νότιας Αμερικής, με νοτιότερο άκρο την περιοχή της σημερινής Βραζιλίας.
Οι Λουκαγιανοί (Αραουάκοι) ήταν οι ιθαγενείς τους οποίους συνάντησε ο Χριστόφορος Κολόμβος το 1492, όταν έφτασε για πρώτη φορά στην Αμερική. Οι Ισπανοί τους περιέγραψαν ως ειρηνικούς, πρωτόγονους ανθρώπους.[3]