Βένδις
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην ελληνική μυθολογία η Βένδις ή Βένδεια ή Βενδίδα ήταν χθόνια τοπική θεότητα της Θράκης.[1] Η λατρεία της γινόταν σε βαθιές σπηλιές κι οι γιορτές της είχαν οργιαστικό χαρακτήρα, μοιάζοντας με αντίστοιχες φρυγικές τελετές προς τιμήν του Σαβάζιου, με τον οποίο συσχετίζεται σε αρκετές πηγές της αρχαιότητας.
Όταν η λατρεία της εισήχθη στην υπόλοιπη Ελλάδα ως χθόνια ή σεληνιακή θεότητα ταυτιζόταν με την Περσεφόνη ή την Εκάτη, ενώ ως θεά του κυνηγιού ταυτίστηκε με την Άρτεμη ή χρησιμοποιήθηκε ως προσωνύμιό της (Άρτεμις Βενδίδα)[2].
Κατά τους κλασσικούς χρόνους, οι Θράκες που είχαν μετοικήσει στην Αθήνα γιόρταζαν στον Πειραιά τα Βενδίδεια τη 19η ημέρα του μήνα Θαργηλιώνα, γιορτή στην οποία αναφέρεται ο Πλάτων στην Πολιτεία του[3]. Στη Μουνιχία, άλλωστε, υπήρχε ναός αφιερωμένος στη Βένδιδα, αλλά και στη Μουνιχία Άρτεμη.