Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας (Ιταλ. Boemondo II d'Antiochia, 1108 - Φεβρουάριος 1130) μέλος του Οίκου των Ωτβίλ, ήταν ο δεύτερος Πρίγκιπας του Τάραντα (1111 - 1128) και ο δεύτερος Πρίγκιπας της Αντιόχειας (1111 - 1130).[1][2] Ο Βοημούνδος Β΄ ήταν γιος και διάδοχος του Βοημούνδου Α΄ της Αντιόχειας και της Κωνσταντίας των Καπετιδών, κόρης του Φιλίππου Α΄ της Γαλλίας.[3] Ο πατέρας του ηττήθηκε από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ και έγινε με την "Συνθήκη της Δεαβόλεως" υποτελής στην Βυζαντινή αυτοκρατορία. Σε τρία χρόνια ο Βοημούνδος Β΄ διαδέχτηκε τον πατέρα του σε βρεφική ακόμα ηλικία υπό την κηδεμονία της μητέρας του Κωνσταντίας. Ο ξάδελφος του Τανκρέδος της Γαλιλαίας ορίστηκε κυβερνήτης στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας αλλά πέθανε πρόωρα την επόμενη χρονιά (1112), νέος κυβερνήτης ορίστηκε ο Ρογήρος του Σαλέρνο που έπεσε στην "μάχη του Μπαλάτ" (1119). Την διοίκηση ανέλαβε κατόπιν ο Βαλδουίνος Β΄ της Ιερουσαλήμ που κυβέρνησε μέχρι την ενηλικίωση του μικρού Βαλδουίνου.
Βοημούνδος Β' | |
---|---|
Νόμισμα του Βοημούνδου Β΄ πρίγκιπα της Αντιόχειας | |
πρίγκιπας της Αντιόχειας | |
Περίοδος | 1111 - 1130 |
Προκάτοχος | Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας |
Διάδοχος | Κωνσταντία της Αντιόχειας |
Γέννηση | 1108 |
Θάνατος | Φεβρουάριος 1130 (22 ετών) |
Σύζυγος | Αλίκη των Ρετέλ, πριγκίπισσα της Ιερουσαλήμ |
Επίγονοι | Κωνσταντία της Αντιόχειας |
Οίκος | Οίκος των Ωτβίλ |
Πατέρας | Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας |
Μητέρα | Κωνσταντία των Καπετιδών |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Βαλδουίνος ήρθε στην Αντιόχεια το φθινόπωρο του 1126, ακολούθησαν επιτυχείς στρατιωτικές επιθέσεις στους γείτονες Μουσουλμάνους ηγεμόνες αλλά η εμφύλια σύγκρουση που είχε με τον Ζοσλέν Α΄ της Έδεσσας επέτρεψε στον Ιμαντεντίν Ζενγκί να καταλάβει την Μοσούλη και το Χαλέπι. Ο Ρογήρος Β΄ της Σικελίας κατέκτησε στο μεταξύ το πριγκιπάτο του Τάραντα (1128) και ανακηρύχτηκε νέος πρίγκιπας. Ο Βοημούνδος Β΄ έπεσε σε εκστρατεία εναντίον του Εμίρη των Ντανισμεντίδων στο Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας, το κεφάλι του κόπηκε και απεστάλη βαλσαμωμένο στο Χαλιφάτο των Αββασιδών.