Γραμμή Κάρμαν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Γραμμή Κάρμαν (Kármán line ή Karman line, στην πραγματικότητα είναι γεωμετρική επιφάνεια) ονομάζεται το σύνολο των σημείων με υψόμετρο 100 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ως συμβατικό όριο λήξης της γήινης ατμόσφαιρας, πάνω από το οποίο αρχίζει το διάστημα.[1] Ο ορισμός αυτός γίνεται επίσημα δεκτός από τη Διεθνή Αεροναυτική Ομοσπονδία (Fédération Aéronautique Internationale, FAI), τον οργανισμό που θέτει τα πρότυπα, κρατά τα αρχεία και επικυρώνει τα ρεκόρ σχετικά με την αεροναυτική και την αστροναυτική, όπως π.χ. το πόσοι άνθρωποι στην ιστορία έχουν ταξιδέψει στο διάστημα.
Η «γραμμή» πήρε το όνομά της προς τιμή του Τέοντορ φον Κάρμαν (1881–1963), ενός ουγγρικής καταγωγής Αμερικανού μηχανικού και φυσικού, που καταπιάστηκε κυρίως με θέματα αεροναυτικής και αστροναυτικής. Υπήρξε ο πρώτος που υπολόγισε ότι από αυτό το ύψος και πάνω η γήινη ατμόσφαιρα είναι υπερβολικά αραιή, ώστε να μη μπορεί πλέον να υποστηρίξει αεροναυτική πτήση, καθώς ένα σκάφος σε αυτό το υψόμετρο θα έπρεπε να κινείται ταχύτερα από την τροχιακή ταχύτητα ώστε να βρίσκει αρκετή αεροδυναμική άντωση που να το κρατά στο ίδιο ύψος (μη λαβαίνοντας υπόψη τη φυγόκεντρο δύναμη).[2] Η γραμμή Κάρμαν βρίσκεται στο όριο πάνω από το οποίο τα αέρια της ατμόσφαιρας δεν είναι καλώς αναμεμιγμένα, ανάμεσα στη μεσόπαυση (80 - 85 χιλιόμετρα) και στη θερμόσφαιρα.