Ειρήνη της Καλταμπελότα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ειρήνη της Καλταμπελότα, που υπογράφηκε στις 31 Αυγούστου 1302, [1] ήταν η τελευταία από μια σειρά συνθηκών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Tαρασκόν και του Aνάνι, που είχαν σχεδιαστεί για να τερματίσουν τη σύγκρουση μεταξύ των οίκων των Καπετιφών-Ανζού και της Βαρκελώνης για υπεροχή στη Μεσόγειο και ιδιαίτερα στη Σικελία και τη Νότια Ιταλία.
Αυτό το λήμμα δεν ανήκει σε καμία κατηγορία. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας μία ή περισσότερες κατηγορίες σε αυτό. Αφαιρέστε αυτό το πρότυπο μόλις προσθέσετε κατηγορίες στη σελίδα. |
Η ειρήνη χώρισε το παλαιό βασίλειο της Σικελίας (που περιελάμβανε τη Νάπολη) σε νησιωτικό και χερσόνησο. Το νησί, που ονομάστηκε βασίλειο της Τρινακρίας, πήγε στον Φρειδερίκο Β΄, ο οποίος το κυβερνούσε. [2] η Νότια Ιταλία, που ονομαζόταν επίσης βασίλειο της Σικελίας, αλλά ονομάστηκε βασίλειο της Νάπολης από τους σύγχρονους ιστορικούς, πήγε στον Κάρολο Β΄, ο οποίος το κυβερνούσε. Έτσι, η ειρήνη ήταν επίσημη αναγνώριση ενός ανήσυχου status quo.
Η συνθήκη όριζε επίσης ότι η Tρινακρία θα περνούσε στους Καπετίδες-Ανζού με το τέλος του Φρειδερίκου Β΄, αλλά μέχρι τότε, ο Κάρολος Β΄ πλήρωνε φόρο 100.000 ουγγιών χρυσού σε αντάλλαγμα στον Φρειδερίκο Β΄. [2] Αμέσως, σε αντάλλαγμα, ο Φρειδερίκος Β΄ παρέδωσε όλα τα υπάρχοντά του στην Καλαβρία και αλλού στην ηπειρωτική χώρα και απελευθέρωσε τον γιο του Καρόλου Β΄, Φίλιππο πρίγκιπα του Τάραντα, [3] από τη φυλακή του στην Τσεφαλού. Επίσης, κανονίστηκε ο γάμος της κόρης του Καρόλου Β΄, Ελεονώρας, με τον Φρειδερίκο Β΄.
Οι συνέπειες αυτής της συνθήκης σήμαιναν ότι ο Ροζέ ντε Φλορ και οι Aλμογάβαροί του της Καταλανικής Εταιρείας έπρεπε να αναζητήσουν αμοιβή αλλού. Ανέλαβαν υπηρεσία στον Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο. [4] Ένας Μπερνά ντε Ροκαφόρ, ένας Aλμογάβαρος, δεν ήθελε να επιστρέψει στον Κάρολο Β΄ τα δύο του κάστρα στην Καλαβρία μέχρι να αποζημιωθεί με αμοιβή. Αιχμαλωτίστηκε και αφέθηκε να αποβιώσει τελικά σε μια υπόγεια φυλακή του Ροβέρτου του Σοφού, διαδόχου του Καρόλου Β΄, το 1309.