Ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση[1][2][3][4] ή Ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση[5][6][7] άρχισε το 2015,[8] όταν αυξημένος αριθμός προσφύγων και μεταναστών[9] άρχισε να μετακινείται προς την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ταξιδεύοντας μέσω της Μεσογείου Θάλασσας ή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, προκεμένου να ζητήσουν άσυλο κυρίως σε χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Οι αιτούντες άσυλο προέρχονται από περιοχές όπως η Δυτική και Νότια Ασία, η Αφρική,[10] αλλά και τα Δυτικά Βαλκάνια.[11] Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, οι τρεις κορυφαίες εθνικότητες προσφύγων, με πάνω από ένα εκατομμύριο αφίξεις μέσω της Μεσογείου το 2015, ήταν οι Σύριοι (49%), οι Αφγανοί (21%) και οι Ιρακινοί (8%). Οι προσφυγές και μετανάστες που έφθασαν στην Ευρώπη μέσω θαλάσσης το 2015 ήταν κατά το 58% άνδρες, 17% γυναίκες και 25% παιδιά.[12][13] Οι φράσεις "Ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση" και "Ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση" άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως τον Απρίλιο του 2015, όταν πέντε πλοία που μετέφεραν σχεδόν 2.000 μετανάστες προς την Ευρώπη βυθίστηκαν στη Μεσόγειο, με συνολικό αριθμό νεκρών που υπολογίζεται σε πάνω από 1.200.
Ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση | |
---|---|
Ημερομηνία | 2015–σήμερα |
Τοποθεσία | |
Αιτία | Μαζική μετανάστευση ανθρώπων λόγω πολεμικών συγκρούσεων |
Η Ευρώπη είχε ήδη αρχίσει να καταγράφει αυξημένους αριθμούς αφίξεων προσφύγων το 2010 λόγω της συρροής συγκρούσεων σε μέρη της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, ιδιαίτερα των πολέμων στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά και τις τρομοκρατικές εξεγέρσεις στη Νιγηρία και το Πακιστάν και μακροχρόνιες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ερυθραία, συμβάλλοντας στις προσφυγικές ροές.[14] Πολλά εκατομμύρια πρόσφυγες αρχικά αναζήτησαν καταφύγιο σε σχετικά σταθερές χώρες κοντά στην καταγωγή τους, αλλά ενώ αυτές οι χώρες ήταν σε μεγάλο βαθμό εκτός από πολεμικές συγκρούσεις, οι συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες ήταν συχνά πολύ κακές. Στην Τουρκία, πολλοί δεν είχαν άδεια να εργαστούν, ενώ στην Ιορδανία και τον Λίβανο που φιλοξένησαν εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες,[15] πολλοί από αυτούς περιορίστηκαν σε άθλια στρατόπεδα προσφύγων.[14][16] Καθώς έγινε σαφές ότι οι πόλεμοι στις πατρίδες τους δεν θα τελείωναν στο άμεσο μέλλον, πολλοί επιθυμούσαν όλο και περισσότερο να εγκατασταθούν μόνιμα αλλού. Επιπλέον, από το 2014, ο Λίβανος, η Ιορδανία και η Αίγυπτος σταμάτησαν να δέχονται Σύρους αιτούντες άσυλο. Ολα αυτά τα γεγονότα προκάλεσαν μια έκρηξη των ανθρώπων που διέφυγαν στην Ευρώπη το 2015.[14]
Η συντριπτική πλειονότητα των προσφύγων που ήρθαν στην Ευρώπη το έκαναν περνώντας το Αιγαίο Πέλαγος από την Τουρκία στην Ελλάδα[17] και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν από ξηρά μέσω των Βαλκανίων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης φτάνουν μεσω Μεσογείου στην Κύπρος[18] Αυτή ήταν μια σημαντική αλλαγή σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια: πριν από το 2015, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες είχαν φτάσει στην Ευρώπη περνώντας τη Μεσόγειο Θάλασσα από τη Λιβύη στην Ιταλία, σε μεγάλο βαθμό λόγω της κατάρρευσης των συνοριακών ελέγχων κατά τη διάρκεια του Β' εμφυλίου πολέμου -[19] και οι οποίοι ήταν κυρίως μετανάστες με καταγωγή από την Υποσαχάρια Αφρική.[20][21] Η διαδρομή του Αιγαίου χρησιμοποιήθηκε από πρόσφυγες με καταγωγή από τη Μέση Ανατολή, κυρίως από τη Συρία, ή από προορισμούς περαιτέρω στην Ασία, κυρίως από το Αφγανιστάν.[22] Οι χώρες της νοτιοανατολικής και κεντρικής Ευρώπης μέσω των οποίων ταξίδεψαν οι πρόσφυγες για να φτάσουν στη Δυτική Ευρώπη ήταν ασυνήθιστες και απροετοίμαστες για την ξαφνική μετακίνηση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων μέσω αυτών. Πολλές κυβερνήσεις αντέδρασαν κλείνοντας τα σύνορά τους στις γειτονικές χώρες. Αν και είχαν σκοπό να ανακτήσουν κάποιο μέτρο ελέγχου, αυτά τα μέτρα συχνά συνέβαλαν στο χάος καθώς τεράστιοι αριθμοί ανθρώπων παγιδεύονταν επανειλημμένα σε μια χώρα ή μεταφέρονταν πέρα δώθε σε μια άλλη. Οι περισσότερες χώρες αρνήθηκαν να δεχτούν τους πρόσφυγες που έφτασαν. Η Γερμανία δέχθηκε τελικά τους περισσότερους από αυτούς, αφού η κυβέρνηση αποφάσισε να αναστείλει προσωρινά τον κανόνα της ΕΕ που απαιτεί από τους αιτούντες άσυλο να παραμείνουν στην πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία πάτησαν το πόδι τους. Οι αφίξεις προσφύγων άρχισαν να μειώνονται γρήγορα το φθινόπωρο του 2015 καθώς μπήκε ο χειμώνας και το ταξίδι έγινε πιο επικίνδυνο.[23][24] Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία έλαβε 6 δισεκατομμύρια ευρώ για να βελτιώσει την ανθρωπιστική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες στη χώρα της.[24]