Ζεν
σχολή του Μαχαγιάνα βουδισμού / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Ζεν είναι σχολή του Βουδισμού Μαχαγιάνα η οποία τονίζει τη βιωματική Σοφία στην επίτευξη του διαφωτισμού.[1] Ως εκ τούτου, θέτει σε υποδεέστερη θέση τη θεωρητική γνώση υπέρ της άμεσης υλοποίησης μέσω του διαλογισμού και της πρακτικής Ντάρμα.[1] Οι διδασκαλίες του Ζεν περιλαμβάνουν διάφορες πηγές της θεωρίας Μαχαγιάνα, συμπεριλαμβανομένων των διδασκαλιών των σχολών Γιογκατσάρα, Tathagatagarbha και Huayan,[2][3] καθώς και της λογοτεχνίας Πρατζναπαραμιτά.[4]
Το Ζεν εμφανίστηκε ως χωριστή σχολή του Βουδισμού, ως Τσαν, για πρώτη φορά στην Κίνα, τον 6ο αιώνα. Από την Κίνα εξαπλώθηκε νότια έως το Βιετνάμ, και ανατολικά προς την Κορέα και την Ιαπωνία.[5] Ως θέμα της παράδοσης, η καθιέρωση του Ζεν πιστώνεται στον Πέρση ή Νότιο Ινδό πρίγκηπα (μετέπειτα μοναχός) Μποντιντχάρμα,[6] ο οποίος ήρθε στην Κίνα για να διδάξει μια «ειδική αναμετάδοση εκτός γραφών, που δεν στηρίζεται σε λέξεις ή γράμματα». Ο Ζεν Βουδισμός δίνει έμφαση στην αυστηρή πειθαρχία και αυτοέλεγχο, στον διαλογισμό, την κατανόηση της φύσης του νου και της φύσης των πραγμάτων. Δίνει έμφαση στην άμεση πνευματική πρακτική με την αλληλεπίδραση με έναν Δάσκαλο. Υποτιμά την απλή γνώση μέσω των γραφών, γιατί οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν επαρκώς τη θρησκευτική αλήθεια, όπως αυτή βιώνεται με το πνεύμα. Γι’ αυτό οι πιστοί θεωρούν τις ιερές γραφές Ζεν ως άχρηστο χαρτί. [7]