Κλωθώ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Κλωθώ ήταν η νεώτερη από τις τρεις Μοίρες της ελληνικής μυθολογίας. Οι άλλες δύο ήταν η Λάχεση και η Άτροπος. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου ήταν κόρες της Νύχτας[4], ωστόσο στο ίδιο κείμενο, από μεταγενέστερη ίσως προσθήκη, αναφέρονται ως κόρες της Θέμιδος και του Δία[5].
Κλωθώ | |
---|---|
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Γονείς | Δίας[1][2] και Νυξ[3][2] και Θέμις[1][2] |
Αδέλφια | Λάχεση Άτροπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Κλωθώ αντιπροσωπεύει το παρόν στη ζωή των ανθρώπων και θεωρείται η μεγαλύτερη και η σπουδαιότερη από τις άλλες δύο. Πιστευόταν ότι έκλωθε με τη ρόκα της το νήμα της ζωής του κάθε ανθρώπου, το πεπρωμένο του, που τον συνόδευε μέχρι το θάνατό του. Λάμβανε επίσης σημαντικές αποφάσεις, όπως το πότε ένας άνθρωπος θα γεννηθεί, και άρα επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες ζωές. Μάλιστα, η δύναμή της της επέτρεπε να επιλέγει ποιος θα πεθάνει και ποιος θα σωθεί ή θα επιστρέψει στη ζωή, όπως στο μύθο του Πέλοπα.
Όπως και οι αδελφές της, έχει σημαντική συμβολή στη μυθολογία. Επίσης αναφέρεται ότι οι Μοίρες μαζί με τον Ερμή, δημιούργησαν το ελληνικό αλφάβητο. Παρότι θεές, αναφέρονται πιο συχνά ως φορείς του πεπρωμένου.