Μεταπολίτευση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με τον όρο Μεταπολίτευση εννοείται η περίοδος της νεότερης ελληνικής ιστορίας μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών το 1974.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Κύρια χαρακτηριστικά της περιόδου είναι: Η διενέργεια δημοψηφίσματος για τη μορφή του πολιτεύματος, η φιλελευθεροποίηση και ο εκδημοκρατισμός στην Ελλάδα και η αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Η Μεταπολίτευση αποτελεί περίοδο πολιτικής σταθεροποίησης και εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας καθώς οι πολιτικές ισορροπίες στην Ελλάδα είχαν σημαδευτεί ήδη μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από εμφύλιο πόλεμο και την νίκη των μοναρχικών που οδήγησε στην εγκαθίδρυση του "κράτους των εθνικοφρόνων" (1950 - 1974).
Η Μεταπολίτευση αναφέρεται στην ελληνική ιστοριογραφία ως Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. Σύμφωνα με τον Γιάννη Βούλγαρη "η αρχή της περιόδου είναι σαφής και μονοσήμαντη: 24 Ιουλίου 1974, ημέρα που έπεσε η επτάχρονη Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Το τέλος όμως είναι ασαφές"[1]. Η λήξη του Ψυχρού Πολέμου (1989-1991) και ο θάνατος του Ανδρέα Παπανδρέου (1996) θεωρούνται σημεία τομής για την οριοθέτηση του τέλους της «πρώτης μεταπολίτευσης»,[2] ενώ η οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε το 2009 έχει οδηγήσει πολλούς παρατηρητές να κάνουν λόγο για το ξεκίνημα μιας νέας περιόδου.[3]
Θεωρητικά η περίοδος συνεχίζει μέχρι σήμερα καθώς το πολίτευμα της χώρας παραμένει ίδιο, άρα το βασικό χαρακτηριστικό της Μεταπολίτευσης βρίσκεται σε ισχύ.