Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι (Mehmet Âkif Ersoy) (محمد عاكف ارصوى) (Κωνσταντινούπολη, 20 Δεκεμβρίου 1873 - Κωνσταντινούπολη, 27 Δεκεμβρίου 1936) ήταν Τούρκος ποιητής.[6] Είναι ο συγγραφέας των στίχων του Τουρκικού Εθνικού Ύμνου Istiklâl Marsi, ο οποίος υιοθετήθηκε το 1921. Θεωρείται από τους Τούρκους ως ο "Εθνικός Ποιητής" τους. Ο πατέρας του ήταν νομομαθής. Διδάχτηκε αραβικά, περσικά και γαλλικά και σπούδασε κτηνιατρική στο πανεπιστήμιο. Οι στίχοι ήταν αρχικά γραμμένοι ως ποίημα σε μία συλλογή των γραπτών του. Παραδόξως, ένα από τα πιο διάσημα έργα του, ένα βιβλίο με τον τίτλο Safahat, δεν ήταν ευρέως αναγνωσμένο ή δημοσιευμένο μέχρι πρόσφατα.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mehmet Akif Ersoy (Τουρκικά) |
Γέννηση | 20 Δεκεμβρίου 1873 Φατίχ |
Θάνατος | 27 Δεκεμβρίου 1936[1][2][3] Κωνσταντινούπολη |
Αιτία θανάτου | κίρρωση |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | στρατιωτικό νεκροταφείο του Εντιρνέ Καπού |
Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Τουρκία |
Θρησκεία | Ισλάμ |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | τουρκικά Melik |
Ομιλούμενες γλώσσες | οθωμανικά Τουρκικά[4] |
Σπουδές | Vefa High School Halkalı Ziraat Mekteb-i Âlisi |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής πολιτικός[5] συγγραφέας |
Αξιοσημείωτο έργο | Safahat İstiklâl Marşı |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μέλος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας |
Βραβεύσεις | Presidential Culture and Arts Grand Awards (2018) |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Πιστεύεται επίσης πως έγραψε και έναν σχολιασμό του Κορανίου, τον οποίο έκαψε αργότερα όταν ανακάλυψε πως θα εκδιδόταν από την νέα κοσμική κυβέρνηση στα Τουρκικά αντί των πρωτότυπων Αραβικών, και θα χρησιμοποιούταν στην κοσμική εκπαίδευση. Άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνία μετά την επανάσταση του 1908. Δίδαξε λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και ταυτόχρονα απέκτησε την φήμη του κήρυκα της πανισλαμικής ενότητας. Το 1913 παραιτήθηκε από τη θέση του στη Γενική Διεύθυνση Κτηνιατρικών Υποθέσεων. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε στην Τεσκιλατί Μαχσουσά (μυστική υπηρεσία), υπηρετώντας την ισλαμική προπαγάνδα.
Αν και αλβανικής καταγωγής και βαθιά θρησκευόμενος, θεωρείται εθνικιστής στην Τουρκία. Στην πραγματικότητα, η πίστη του βρισκόταν κάπου μεταξύ της τουρκικής και ισλαμικής ταυτότητας, και θεωρείται περίπου ως ο Ναμίκ Κεμάλ της εποχής του. Ήταν μέλος της πρώτης εθνοσυνέλευσης. Βαθιά αναστατωμένος από την έντονη κοσμική φύση που υιοθέτησε η δημοκρατία μετά την κατάργηση του σουλτανάτου το 1923, έφυγε από την Τουρκία το 1926 για το Κάιρο όπου δίδαξε τουρκικά στο πανεπιστήμιο του Καΐρου. Επέστρεψε μόλις λίγο πριν από το θάνατό του το 1936. Η κηδεία του έγινε στο Νεκροταφείο Εντιρνέ Καπού στην Κωνσταντινούπολη.