Μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημα
είδος μακρυσκελούς πεζής εξιστόρησης που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα και χρησιμοποιεί της αφηγηματικές τεχνικές της μυ / From Wikipedia, the free encyclopedia
Με τον όρο μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημα (Αγγλικά: Non-fiction novel, Γαλλικά: Roman non fictionnel, Γερμανικά: Tatsachenroman) ή και μυθιστόρημα τεκμηρίων ονομάζεται σύγχρονο λογοτεχνικό είδος, που συνδυάζει την μυθοπλασία με στοιχεία από την ιστορία, την βιογραφία και το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ. Το είδος αυτό, που αναπτύχθηκε στην Αμερική, είναι σύμφωνα με τον M.H. Abrams «παραλλαγή του ιστορικού μυθιστορήματος, που μπορεί να εφαρμόζει διάφορες μυθιστορηματικές τεχνικές, όπως οι αποκλίσεις από την χρονική ακολουθία των γεγονότων και οι περιγραφές της ψυχικής κατάστασης ενός χαρακτήρα, προκειμένου να αποδώσει με τρόπο παραστατικό πρόσωπα και γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος, χωρίς να βασίζεται μόνο σε ιστορικά τεκμήρια αλλά συχνά και σε προσωπικές συνεντεύξεις με τους βασικούς πρωταγωνιστές».[1] Βίβλιο-σημείο αναφοράς γι' αυτό το είδος της λογοτεχνίας, θεωρείται το «Εν Ψυχρώ» του Τρούμαν Καπότε (μάλιστα εκείνος επινόησε τον αγγλικό όρο) που εκδόθηκε το 1966 και λόγω της παγκόσμιας επιυχίας που είχε, συνέβαλε τα μέγιστα στην δημοφιλία του είδους. Ωστόσο, το πρώτο μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημα θεωρείται το «Επιχείρηση Σφαγή» του Αργεντινού Ροδόλφο Γουόλς (Rodolfo Walsh), που εκδόθηκε το 1957.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στην Ελλάδα, το Ζ του Βασίλη Βασιλικού που εκδόθηκε το 1966 είναι αντιπροσωπευτικό μυθιστόρημα του είδους.