Μικροσωληνίσκος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι μικροσωληνίσκοι είναι οι μεγαλύτερες δομές του κυτταρικού σκελετού. Υπάρχουν σε όλα τα είδη των ευκαρυωτικών κυττάρων και εμφανίζονται με τη μορφή κοίλων κυλίνδρων. Εντοπίστηκαν το 1963 από τους Πόρτερ και Λεντμπέτερ.[1] Είναι σωληνοειδείς δομές με διάμετρο 250 Å, οι οποίες συγκρατούνται από υπομονάδες σωληνίνης (αγγλ.: tubulin). Οι μικροσωληνίσκοι είναι πολωμένοι, με αποτέλεσμα το ένα άκρο (+) να πολυμερίζεται και να αποπολυμερίζεται ταχύτερα, παρουσιάζοντας δυναμική αστάθεια.
Οι μικροσωληνίσκοι διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στη μορφογένεση και στην ανάπτυξη των ανώτερων φυτών, καθώς ρυθμίζουν το πρότυπο ανάπτυξης του κυτταρικού τοιχώματος, τον προσανατολισμό των μικροϊνιδίων κυτταρίνης και συντονίζουν την εξέλιξη της διαίρεσης των κυττάρων.[2][3] Ταυτόχρονα, αντιπροσωπεύουν έναν από τους ενδοκυτταρικούς στόχους ιόντων μετάλλων.[2][3] Πιθανές διαταραχές που προκαλούνται από διάφορα μεταλλικά στοιχεία στον κυτταρικό σκελετό των θαλάσσιων αγγειόσπερμων, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως «βιομάρτυρες», για την αξιολόγηση της ρύπανσης παράκτιων περιβαλλόντων από μέταλλα και να δώσουν πληροφορία σχετικά με αίτια που προκαλούν τη μείωση των λειμώνων τους.[2][3]