Μπίβα χόσι
περιπλανώμενοι μουσικοί πριν την περίοδο Μεϊτζί στην Ιαπωνία / From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι μπίβα χόσι (Biwa hōshi) (琵琶法師), γνωστοί επίσης ως «ιερείς με λαούτο», ταξίδευαν δίνοντας παραστάσεις στην εποχή της Ιαπωνικής ιστορίας, που προηγήθηκε της περιόδου Μεϊτζί. Αποκτούσαν εισόδημα απαγγέλοντας λογοτεχνία με συνοδεία του μουσικού οργάνου μπίβα. Οι μπίβα χόσι ήταν κυρίως τυφλοί, και υιοθέτησαν το στυλ με τα ξυρισμένα κεφάλια και τις ρόμπες, που ήταν συνήθεια των βουδιστών μοναχών. Το επάγγελμα πιθανώς είχε προέλευση από την Κίνα και την Ινδία, όπου τυφλοί βουδιστές λαϊκοί-ιερείς καλλιτέχνες ήταν κάποτε εκεί.
Το μουσικό στυλ του μπίβα χόσι αναφέρεται ως χεϊκιοκού (heikyoku, 平曲), που κυριολεκτικά σημαίνει " χάικε μουσική". Αν και αυτοί οι ερμηνευτές υπήρχαν πολύ πριν από τα γεγονότα του πολέμου Γκένπεϊ, τελικά έγιναν διάσημοι για την αφήγηση παραμυθιών για αυτόν τον πόλεμο. Πριν να τραγουδήσουν οι μπίβα χόσι χεϊκιοκού, ήταν διασκεδαστές και συμμετείχαν σε τελετές. Ανέλαβαν ένα ευρύ φάσμα ρόλων, όπως ποίηση και τραγούδι, πρόληψη πανώλης και πνευματική κάθαρση. Στην πραγματικότητα, πιθανώς λόγω των τελετουργικών τους καθηκόντων έγιναν οι φροντιστές του Η ιστορία του Χάικε (平家物語, Heike Monogatari).
Οι μπίβα χόσι θεωρούνται οι πρώτοι ερμηνευτές του Η ιστορία του Χάικε, το οποίο είναι ένα από τα πιο διάσημα έπη της Ιαπωνίας. Αναλυτικά εξιστορούνται οι μάχες μεταξύ δύο ισχυρών φυλών, της Μιναμότο και της Τάιρα γύρω στον 12ο αιώνα. Οι Τάιρα (ή Χάικε) τελικά εξοντώθηκαν από τους Μιναμότο (μερικές φορές αποκαλούμενοι Γκέντζι), οι οποίοι σκότωναν συστηματικά κάθε αρσενικό απόγονο των Τάιρα. Η θρησκεία στην Ιαπωνία εκείνη την εποχή ενσωμάτωσε πολλές ιθαγενείς ανιμιστικές (Σιντοϊστικές) πεποιθήσεις στο βουδιστικό θεολογικό της πλαίσιο, οδηγώντας πολλούς ευγενείς της αυλής και θρησκευτικούς ηγέτες να ανησυχούν για τα θυμωμένα πνεύματα Τάιρα, που διατάρασσαν την ειρήνη. Ο μεγάλος σεισμός γύρω στο 1185 μ.Χ. συνέβαλε σε αυτό το συναίσθημα. Δεδομένου ότι οι τελετουργίες τους περιελάμβαναν τον κατευνασμό των πνευμάτων και την πρόληψη των πληγών, η μουσική χάικε έγινε ένα όχημα για τον κατευνασμό των παρατεταμένων, αγανακτισμένων πνευμάτων Χάικε. [1] Το χεϊκιοκού και ο μπίβα χόσι έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς για τα επόμενα αρκετές εκατοντάδες χρόνια.