Νάκμπα
εκδίωξη των Παλαιστίνιων Αράβων από το Ισραήλ, 1947-1948 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Νάκμπα (αραβικά: النكبة, κ. γρ. "καταστροφή", "κατακλυσμός"), [1] γνωστή και ως Παλαιστινιακή Καταστροφή, ήταν η καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας και πατρίδας το 1948 και ο μόνιμος εκτοπισμός της πλειοψηφίας των Παλαιστινίων Αράβων.[2][3] Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει τόσο τα γεγονότα του 1948 όσο και τη συνεχιζόμενη κατοχή του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη (στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας), καθώς και τη δίωξη και τον εκτοπισμό τους από τα παλαιστινιακά εδάφη σε παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλη την περιοχή.[4] [5] [6][7][8]
Νάκμπα | |||
---|---|---|---|
Μέρος της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης | |||
Ένας Παλαιστίνιος παρακολουθεί μαθητές ενός σχολείου σε προσφυγικό καταυλισμό το 1948. | |||
Χρονολογία | 1948 | ||
Τόπος | Παλαιστινιακά εδάφη | ||
Αίτια | Σιωνισμός, αντι-αραβικός ρατσισμός, αποικιοκρατία εποίκων | ||
Στόχοι | Παλαιστίνιοι | ||
Μέθοδοι | Εθνοκάθαρση, αναγκαστικός εκτοπισμός, μαζικές δολοφονίες, βιολογικός πόλεμος | ||
Έκβαση | Κατάληψη παλαιστινιακών εδαφών | ||
Εδαφικές μεταβολές | Ίδρυση κράτους του Ισραήλ | ||
Θύματα | |||
|
Τα θεμελιώδη γεγονότα της Νάκμπα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια και λίγο μετά τον Παλαιστινιακό πόλεμο του 1948, συμπεριλαμβανομένου του 78% της Παλαιστίνης υπό Βρετανική Εντολή, που κηρύχθηκε ως κράτος το Ισραήλ, της απέλασης και φυγής 700.000 Παλαιστινίων[9], της σχετικής ερήμωσης και καταστροφής περισσότερων από 500 παλαιστινιακών χωριών από σιωνιστικές πολιτοφυλακές και η επακόλουθη γεωγραφική διαγραφή, η άρνηση του παλαιστινιακού δικαιώματος επιστροφής, η δημιουργία μόνιμων Παλαιστινίων προσφύγων και η «συντριβή της παλαιστινιακής κοινωνίας». [10] [11] [12] [13] Η απέλαση των Παλαιστινίων έχει περιγραφεί έκτοτε από ορισμένους ιστορικούς ως εθνοκάθαρση. [14] [15] [16]
Το 1998, ο Γιασέρ Αραφάτ πρότεινε ότι οι Παλαιστίνιοι θα έπρεπε να σηματοδοτήσουν την 50ή επέτειο από τη Νάκμπα, ανακηρύσσοντας την 15η Μαΐου, την επομένη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ το 1948, ως Ημέρα Νάκμπα[17], επισημοποιώντας μια ημερομηνία που είχε χρησιμοποιηθεί ανεπίσημα ήδη από το 1949. [18] [19]
Η Νάκμπα επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον παλαιστινιακό πολιτισμό και είναι ένα θεμελιώδες σύμβολο της παλαιστινιακής ταυτότητας, μαζί με τον "Χαντάλα", την καφίγια και το συμβολικό κλειδί. Αμέτρητα βιβλία, τραγούδια και ποιήματα έχουν γραφτεί για τη Νάκμπα. [20] Ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς περιέγραψε τη Νάκμπα ως «ένα εκτεταμένο παρόν που υπόσχεται να συνεχιστεί στο μέλλον». [21] [22]