Παλινόρθωση των Βουρβόνων (Ισπανία)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Παλινόρθωση ή Βουρβονική Παλινόρθωση (ισπανικά: Restauración borbónica) ονομάζεται η περίοδος της σύγχρονης ισπανικής ιστορίας μεταξύ 29 Δεκεμβρίου 1874, ημέρα όπου έλαβε χώρα το πραξικόπημα του στρατηγού Μαρτίνεθ-Κάμπος που έβαλε τέλος στην Πρώτη Ισπανική Δημοκρατία και αποκατέστησε τη μοναρχία υπό τον Αλφόνσο ΙΒ΄ και της 14ης Απριλίου 1931 με την ανακήρυξη της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας.
Βασίλειο της Ισπανίας Reino de España (Ρέινο ντε Εσπάνια) | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||
Σύνθημα Plus Ultra ("Παρά πέρα") | ||||||||||||||||||||
Ύμνος Μάρτσα ρεάλ ("Βασιλικό Εμβατήριο") | ||||||||||||||||||||
Το Βασίλειο της Ισπανίας και οι αποικίες του το 1898. | ||||||||||||||||||||
Πρωτεύουσα | Μαδρίτη | |||||||||||||||||||
Γλώσσες | Ισπανική | |||||||||||||||||||
Πολίτευμα | Συνταγματική Μοναρχία (1874-1923, 1930-1931) Απόλυτη Μοναρχία (1923-1930) | |||||||||||||||||||
Βασιλιάς | ||||||||||||||||||||
- | 1874-1885 | Αλφόνσος ΙΒ΄ | ||||||||||||||||||
- | 1886-1931 | Αλφόνσος ΙΓ΄ | ||||||||||||||||||
Ιστορία | ||||||||||||||||||||
- | Πραξικόπημα | 29 Δεκεμβρίου 1874 | ||||||||||||||||||
- | Υιοθέτηση Συντάγματος | 30 Ιουνίου 1876 | ||||||||||||||||||
- | Ισπανοαμερικανικός πόλεμος | 25 Απρ.–12 Αυγ. 1898 | ||||||||||||||||||
- | Συνθήκη του Σαν Σεμπαστιάν | 17 Αυγούστου 1930 | ||||||||||||||||||
- | Ανακήρυξη Δημοκρατίας | 14 Απριλίου 1931 | ||||||||||||||||||
Νόμισμα | Πεσέτα | |||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Μετά από περίπου έναν ολόκληρο αιώνα πολιτικής αστάθειας και πολλών εμφυλίων πολέμων, ο στόχος της Παλινόρθωσης ήταν να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό σύστημα, που θα εξασφάλιζε τη σταθερότητα μέσω της πρακτικής που στα ισπανικά ονομάζεται «turnismo», δηλαδή της σκόπιμης εναλλαγής του συντηρητικού και του φιλελεύθερου κόμματος στην εξουσία. Με αυτήν την πρακτική, κανένα τμήμα των προνομιούχων στρωμάτων της κοινωνίας δεν θα ένιωθε πολιτικά απομονωμένο, ενώ όλα τα άλλα κόμματα θα είχαν αποκλειστεί από το πολιτικό σύστημα. Αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε μέσω εκλογικής απάτης. Η αντίθεση σε αυτό το σύστημα προήλθε από τους αντιμοναρχικούς, τους σοσιαλιστές, τους αναρχικούς, τους Βάσκους, τους Καταλανούς εθνικιστές, και τους Καρλιστές.