Πρόβλημα του κακού
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το πρόβλημα του κακού αναφέρεται στην ερώτηση πώς συμβιβάζεται η ύπαρξη του κακού με ένα πανάγαθο, πάνσοφο και παντοδύναμο Θεό.[1][2]. Το επιχείρημα από το κακό προσπαθεί να δείξει ότι η συνύπαρξη του κακού με ένα τέτοιο Θεό είναι απίθανη ως αδύνατη. Οι απόπειρες να δειχτεί πως είναι συμβατή η έννοια του Θεού με την ύπαρξη του κακού, ονομάζονται θεοδικία.
Το πρόβλημα του κακού συχνά παρουσιάζεται με δύο μορφές: Το λογικό πρόβλημα και το αποδεικτικό πρόβλημα του κακού. Η λογική μορφή του προβλήματος προσπαθεί να δείξει πως λογικά η συνύπαρξη του Θεού με το κακό είναι αδύνατη[1][3] ενώ η αποδεικτική μορφή του, προσπαθεί να δείξει ότι με δεδομένη την ύπαρξη του κακού στον κόσμο, είναι απίθανο να υπάρχει ένας παντοδύναμος, πάνσοφος και πανάγαθος θεός.[2] Το πρόβλημα του κακού, έχει επεκταθεί ώστε να συμπεριλαμβάνει και μη ανθρώπινες μορφές ζωής, όπως για παράδειγμα την κακοποίηση ζώων.[4]
To πρόβλημα του κακού εφαρμόζεται κυρίως στις μονοθεϊστικές θρησκείες, όπως ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός, σύμφωνα με τις οποίες, υπάρχει ένας θεός ο οποίος είναι παντοδύναμος, πάνσοφος και πανάγαθος.[5]αλλά έχει εξεταστεί και για άλλες μη θεϊστικές ή πολυθεϊστικες θρησκείες όπως ο Βουδισμός, Ινδουϊσμός και Τζαϊνισμός.[6][7] και άλλες θεωρίες όπως η κοσμική ηθική[8][9][10] και η εξελικτική ηθική.[11]Ωστόσο, το πρόβλημα του κακού συνήθως παρουσιάζεται με θεολογικό περιεχόμενο[1][3]