Τζουζέπε Μεάτσα
Ιταλός ποδοσφαιριστής και προπονητής / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τζουζέπε Μεάτσα (Giuseppe Meazza, ιταλικά : dʒuˈzɛppe meˈattsa, 23 Αυγούστου 1910 – 21 Αυγούστου 1979), ήταν Ιταλός ποδοσφαιριστής, που αγωνίζονταν ως επιθετικός. Θεωρείται ευρέως ως ο κορυφαίος Ιταλός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών[1][2][3] και ένας από τους σπουδαιότερους στην παγκόσμια ιστορία.[4][5][6] Στις εκλογές της IFFHS για την ανάδειξη των καλύτερων του 20ού αιώνα κατέλαβε την 21η θέση.[7] Για εκείνους που τον είδαν να αγωνίζεται συνήθως ως εσωτερικός επιθετικός (inside forward) στο τότε σύστημα και στα καλύτερα χρόνια του ήταν ο μεγαλύτερος παίκτης που είχε δει μέχρι τότε ο κόσμος του ποδοσφαίρου.[8][9]
Προσωπικές πληροφορίες | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ημερ. γέννησης | 23 Αυγούστου 1910 | ||||||||||||
Τόπος γέννησης | Μιλάνο, Ιταλία | ||||||||||||
Ημερ. θανάτου | 21 Αυγούστου 1979 (68 ετών) | ||||||||||||
Τόπος θανάτου | Ραπάλο, Ιταλία | ||||||||||||
Ύψος | 1,69 μ. | ||||||||||||
Θέση | Επιθετικός | ||||||||||||
Επαγγελματική καριέρα* | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||||
1927–1940 | Ίντερ | 348 | (241) | ||||||||||
1940–1942 | ΑΚ Μίλαν | 37 | (9) | ||||||||||
1942–1943 | Γιουβέντους | 27 | (10) | ||||||||||
1944 | ΑΣ Βαρέζε 1910 | 20 | (7) | ||||||||||
1945–1946 | Αταλάντα ΜΚ | 14 | (2) | ||||||||||
1946–1946 | Ίντερ | 17 | (2) | ||||||||||
Σύνολο | 463 | (271) | |||||||||||
Εθνική ομάδα | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||||
1930–1939 | Ιταλία | 53 | (33) | ||||||||||
Προπονητική καριέρα | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | ||||||||||||
1946 | Αταλάντα ΜΚ | ||||||||||||
1946–1948 | Ίντερ | ||||||||||||
1948–1949 | Μπεσίκτας | ||||||||||||
1949–1951 | Αουρόρα Προ Πάτρια 1919 | ||||||||||||
1952–1953 | Ιταλία | ||||||||||||
1955–1956 | Ίντερ | ||||||||||||
1957 | Ίντερ | ||||||||||||
Τίτλοι
| |||||||||||||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, αγωνίστηκε κυρίως για την Ίντερ τη δεκαετία του 1930, σημειώνοντας 242 γκολ και κατακτώντας τρεις τίτλους Σέριε Α, καθώς και το Κύπελλο. Αργότερα αγωνίστηκε επίσης για τους τοπικούς αντιπάλους της Μίλαν, καθώς μεταξύ άλλων και για τη Γιουβέντους. Είναι ο τέταρτος σκόρερ όλων των εποχών στο πρωτάθλημα Ιταλίας, και με 33 γκολ, ο δεύτερος σκόρερ για την εθνική ομάδα της Ιταλίας.[10] Με 347 γκολ σε επίσημους αγώνες, είναι ο τέταρτος καλύτερος Ιταλός σκόρερ σε όλες τις διοργανώσεις.[11] Είναι επίσης ο νεότερος παίκτης που σημείωσε 100 γκολ στο πρωτάθλημα, ένα επίτευγμα που πέτυχε σε ηλικία 23 ετών και 32 ημερών.[12]
Σε διεθνές επίπεδο, οδήγησε την Εθνική ομάδα της Ιταλίας σε δύο συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα: το 1934 εντός έδρας, όπου αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης και το 1938 ως αρχηγός. Λόγω της τεχνικής του ικανότητας, του γόνιμου σκόρερ και της δημιουργικής του ικανότητας, του έδιναν συχνά το παρατσούκλι il genio («η ιδιοφυΐα») από τον ιταλικό τύπο κατά τη διάρκεια της καριέρας του.[13][14] Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε την προπονητική αναλαμβάνοντας μεταξύ άλλων και την εθνική ομάδα της χώρας του. Το 2011, εισήχθη μετά θάνατον στο Hall of Fame του ιταλικού ποδοσφαίρου.