Baso Atlantikoa
From Wikipedia, the free encyclopedia
Baso Atlantikoa (portugesez: Mata Atlântica: ) Hego Amerikako baso bat da, eta Brasilgo kosta atlantikoan zehar hedatzen da ipar-ekialdeko Rio Grande do Nortetik Rio Grande do Suleko hegoalderaino. Eta, barrualdera, Paraguai eta Argentinako Misioen probintziaraino, non, eskualdea Selva Misionera deitzen den.
Baso Atlantikoa | |
---|---|
Datu orokorrak | |
Mota | bioma |
Azalera | 1.234.000 km² |
Eponimoa | Ozeano Atlantikoa |
Geografia | |
Koordenatuak | 16°30′S 39°15′W |
Baso edo Oihan Atlantikoak ekoeskualdeak ditu bioma-kategoria hauetan banatuta: hosto zabaleko baso tropikal heze eta lehorrak, larre tropikal eta subtropikalak, sabanak, zuhaixkak eta mangladiak. Baso atlantikoak biodibertsitate handia eta endemismoa ditu ezaugarri nagusitzat.[1]
Kolono portugaldarrek duela 500 urte baino gehiago aurkitu zuten lehen ingurunea izan zen. Orduan, 1,000,000–1,500,000 km2 (390,000–580,000 sq mi)-ko azalera zuela aurreikusi zuten eta barrualderako distantzia ezezaguna bazen ere, planetako bigarren oihan handiena bihurtu zen Amazoniako oihanaren ondoren. [2] Jatorrizko azaleraren % 85 baino gehiago basogabetu egin da, landare eta animalia espezie asko desagertzearekin batera. [3] [4] [5]