جنگ هستهای
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ هستهای (گاه جنگ اتمی) یک نبرد نظامی یا استراتژی سیاسی است که در آن از تسلیحات هستهای استفاده میشود. از آنجا که سلاحهای هستهای نوعی از جنگافزارهای کشتارجمعی هستند، برخلاف جنگ متعارف، جنگ هستهای میتواند در مدت زمانی بسیار کوتاه ویرانی ایجاد کند و عواقب رادیولوژیکی طولانی مدتی دربرداشته باشد.
سلاحهای هستهای | |
---|---|
نوع | بمب هستهای |
خاستگاه | ایالات متحده آمریکا |
ویژگیها | |
وزن | ۹٬۷۰۰ پوند (۴٬۴۰۰ کیلوگرم) |
طول | ۱۲۰ اینچ (۳٫۰ متر) |
قطر | ۲۸ اینچ (۷۱۰ میلیمتر) |
یک مبادلهٔ هستهای عمده میتواند اثرات طولانی مدتی دربرداشته باشد، در درجه اول پیامدهای ناشی از بارش هستهای منتشر شده و نیز عواقبی همچون زمستان هستهای که ممکن است دههها، قرنها یا حتی هزارهها پس از حملهٔ اولیه ادامه داشته باشد.[1] برخی از تحلیلگران فرضیهٔ زمستان هستهای را رد میکنند و برآوردشان این است که حتی با وجود ذخایر تسلیحات هستهای در اوج جنگ سرد و این حقیقت که میلیاردها نفر کشته خواهند شد، ولی میلیاردها نفر دیگر از مردم مناطق روستایی زنده خواهند ماند.[2][3][4][5] با این حال یک استدلال دیگر این است که آثار ثانویهٔ یک هولوکاست هستهای همچون قحطی هستهای و فروپاشی جامعه منجر به مرگ قریب به تمامی انسانهای روی زمین از گرسنگی خواهد شد.[6][7][8]
تا زمان حال تنها مورد بهکارگیری از سلاحهای هستهای در درگیریهای مسلحانه در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط آمریکا در سال ۱۹۴۵ بوده است. در ۶ ماه اوت ۱۹۴۵، دستگاهی شبیه به یک اسلحهٔ اورانیومی (با نام رمزی «پسر کوچک») بر روی شهر هیروشیمای ژاپن انداخته شد. سه روز بعد در ۹ اوت نوعی از بمب پلوتونیوم (با نام رمزی «مرد چاق») بر فراز شهر ناگازاکی منفجر شد. این دو بمبگذاری مجموعاً منجر به کشته شدن حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر و تسلیم شدن ژاپن در جنگ گردید.
پس از جنگ جهانی دوم سلاحهای هستهای توسط اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۴۹)، انگلستان (۱۹۵۲)، فرانسه (۱۹۶۰) و جمهوری خلق چین (۱۹۶۴) نیز توسعه یافتند که این نقش به سزایی در افزایش درگیری و تنشهایی داشت که به جنگ سرد معروف شد. در سال ۱۹۷۴ هند و در ۱۹۹۸ پاکستان دو کشوری که آشکارا با یکدیگر خصومت داشتند، سلاح هستهای تولید کردند. این باور وجود دارد که اسرائیل (دههٔ ۶۰ میلادی) و کره شمالی (۲۰۰۶) نیز ذخایر تسلیحات هستهای تولید کردهاند، ولی اطلاعاتی در مورد تعداد آنها موجود نیست. دولت اسرائیل هیچگاه داشتن سلاح هستهای را نه پذیرفته و نه تکذیب کرده است، اگرچه بارز است که راکتور و کارخانهٔ بازفرآوری لازم برای ساخت سلاحهای هستهای را ساخته است. آفریقای جنوبی نیز چندین سلاح هستهای کامل در دههٔ ۱۹۸۰ تولید کرد، اما متعاقباً اولین کشوری بود که بهطور داوطلبانه ذخایر تسلیحات ساخت خود را نابود کرد و تولید بیشتر را کنار گذاشت (دههٔ ۱۹۹۰).[9] سلاحهای هستهای در بیش از ۲۰۰۰ مورد برای آزمایش و نیز نمایش منفجر شدهاند.[10][11]
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ که منجر به پایان جنگ سرد شد، عموماً تصور بر این بود که خطر یک جنگ هستهای بزرگ میان دو ابرقدرت هستهای کاهش یافته است.[12] از آن زمان، نگرانی اصلی در مورد سلاحهای هستهای جلوگیری از درگیریهای هستهای محلی ناشی از پروتکل الحاقی به معاهدهٔ منع گسترش سلاحهای هستهای و نیز تهدید تروریسم هستهای است.