عارف قزوینی
شاعر، آهنگساز، و موسیقیدان ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹ قزوین – ۲ بهمن ۱۳۱۲ همدان) شاعر، موسیقیدان و تصنیفساز ایرانی دوران قاجار و پهلوی بود که در قزوین زاده شد. او بهخاطر سرودن تصنیفها و غزلهای سیاسی، میهنی و عاشقانهاش شناخته میشود. از مهمترین شعرها و تصنیفهایی که همزمان با تحولات دورهٔ مشروطه و جنگ جهانی اول سرودهاست، میتوان به از خون جوانان وطن لاله دمیده و گریه کن پس از مرگ کلنل محمد تقیخان پسیان اشاره کرد.
اطلاعات اجمالی عارف قزوینی, نام اصلی ...
عارف قزوینی | |
---|---|
نام اصلی | ابوالقاسم عارف قزوینی |
زاده | ۱۲۵۹ قزوین، ایران |
درگذشته | ۲ بهمن ۱۳۱۲ (۵۳ سال) همدان، ایران سرطان ریه |
آرامگاه | محوطه آرامگاه بوعلیسینا، همدان |
لقب | شاعر ملی |
زمینه کاری | ادبیات فارسی، موسیقی ایرانی |
ملیت | ایران |
دوره | دودمان قاجار، دودمان پهلوی |
سبک نوشتاری | سراینده تصنیفهای میهنی در دوره مشروطه |
دیوان اشعار | دیوان اشعار، تصنیفهای موسیقی |
دلیل سرشناسی | صدای خوش و اشعار میهنپرستانه |
پدر و مادر | ملاهادی وکیل |
امضا |
بستن
خانه عارف قزوینی در محله حمدالله مستوفی شهر قزوین در میان آثار ملی ایران ثبت شدهاست.[1]