هیپرتریگلیسریدمی
From Wikipedia, the free encyclopedia
هیپرتریگلیسریدمی (به انگلیسی: Hypertriglyceridemia)[1] نشان دهندهی بالا بودنِ سطح خونی تریگلیسریدها است، که فراوانترین ملکولهای چربی در اکثر ارگانیسمها هستند. سطح بالای تریگلیسریدها، حتی در غیاب هیپرکلسترولمی (سطح بالای کلسترول)، با بروز آتروسکلروز در ارتباط است، و زمینه را برای بیماری قلبی-عروقی مساعد میکند. سطح بسیار بالای تریگلیسرید خطر پانکراتیت حاد را نیز افزایش میدهد. خود هیپرتریگلیسریدمی معمولاً بیعلامت است، هر چند که سطوح بالای آن ممکن است با ضایعات پوستی به نام گزانتوم همراه باشد.[2]
هیپرتریگلیسریدمی | |
---|---|
تریگلیسرید, که سطح بالای آن باعث هیپرتریگلیسریدمی میشود | |
تخصص | غدد درونریز و متابولیسم |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | E78.1, E78.2, E78.3 |
آیسیدی-۹-سیام | 272.1 |
اُمیم | 145750 |
دادگان بیماریها | 6372 |
مدلاین پلاس | 000397 |
ئیمدیسین | med/۲۹۲۱ article/126568 |
سمپ | D015228 |
تشخیص بر اساس آزمایش خون صورت میگیرد، که غالباً به عنوان بخشی از غربالگری انجام میشود. پس از تشخیص، معمولاً آزمایشهای بیشتری مورد نیاز است تا مشخص شود که آیا افزایش تریگلیسریدها ناشی از یک بیماری زمینهای دیگر است («هیپرتریگلیسریدمی ثانویه»)، یا اینکه هیچگونه علت زمینهای وجود ندارد («هیپرتریگلیسریدمی اولیه»). برای هر دو نوع هیپرتریگلیسریدمی اولیه و ثانویه، زمینههای ارثی نیز وجود دارد.[2]
کاهش وزن و تغییر رژیم غذایی ممکن است در هیپرتریگلیسریدمی مؤثر باشد. تصمیم به درمان دارویی برای هیپرتریگلیسریدمی بستگی به وجود عوامل خطرزای دیگر بیماری قلبی-عروقی دارد. سطوح بسیار بالا که خطر پانکراتیت را افزایش میدهد، با دارویی از دستهی فیبرات درمان میشود. نیاسین و اسیدهای چرب امگا-۳، و همچنین داروهای دستهی استاتین، نیز ممکن است به همراه آن استفاده شوند، که استاتینها داروی اصلی برای هیپرتریگلیسریدمی متوسط که نیاز به کاهش خطر قلبی-عروقی دارد، محسوب میشوند.[2]