پایونیر ۱۰
فضاپیمایی که در سال ۱۹۷۲م به فضا پرتاب شد. / From Wikipedia, the free encyclopedia
پایونیر۱۰ (به انگلیسی: Pioneer به معنی پیشگام) (که پایونیرF هم خوانده میشود) نخستین فضاپیمایی بود که توانست به کمربند سیارکها سفر و نیز مشتری را بهطور مستقیم رصد کند.[2] پایونیر۱۰ در ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۷۲ وارد کمربند سیارکها شد، و همچنین در ۳ دسامبر ۱۹۷۳ نیز به مشتری رسید. این کاوشگر، در ساعت ۱:۴۹:۰۰ (به وقت بینالمللی) روز ۳ مارس ۱۹۷۲ از قسمت پرتاب ۳۶A ایستگاه کیپ کاناورال نیروی دریایی پرتاب شد. عکاسی از مشتری در سوم نوامبر ۱۹۷۳ از یک محدوده ۲۵٬۰۰۰٬۰۰۰ آغاز گشت و حدود ۵۰۰ قطعه عکس به زمین مخابره شد. پایونیر ۱۰ هماکنون به سمت ستارهٔ دبران واقع در صورت فلکی گاو در حال حرکت است.[3]
گونه مأموریت | کاوش در نقاط دوردست فضا |
---|---|
اپراتور | ناسا |
وبگاه | |
مدت مأموریت | نامشخص (۱۱۲۸۳ روز فاصله از زمان پرتاب تا آخرین تماس) (آخرین تماس: ۲۳ ژانویۀ ۲۰۰۳؛ ۱۶ سال پیش) |
ویژگیهای فضاپیما | |
جرم پرتاب | ۲۵۸ کیلوگرم |
آغاز مأموریت | |
تاریخ راهاندازی | ۳ مارس ۱۹۷۲ در ۱:۴۹:۰۰ به وقت بینالمللی (۱۸۳۰۸ روز قبل)[1] |
موشک | Atlas/Centaur/TE364-4 |
مشخصات مداری | |
رژیم مأموریت | مشتری (۳ دسامبر ۱۹۷۳م؛ ۴۹ سال پیش)، نقاط بیرونی منظومهٔ خورشیدی |
پایونیر ۱۰ به بیانی، نخستین شیء مصنوعی ساخته بشر است که منظومه شمسی را ترک کردهاست. اما بهطور قطع، این کاوشگر اولین شیء ساخته بشر است که به قصد خارج شدن از منظومه خورشیدی ساخته شدهاست. با این حال این کاوشگر هنوز موفق به گذر از ناحیه هلیوپاز یا ابرهای اورت نشدهاست.
مأموریت پایونیر ۱۰، مطالعه میدان مغناطیسی سیاره ای و بین سیارهای، بادهای خورشیدی، پرتوهای کیهانی، مرحله گذر از هلیوسفر، فراوانی هیدروژن خالص، توزیع، اندازه، جرم، جریان و سرعت ذرات غبار معلق، جو مشتری و برخی از قمرهای آن - به خصوص آیو -، و همچنین تصویربرداری از مشتری و ماههای آن بود.