ابوا دامور
From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوا دامور (به ایتالیایی: Oboe d'amore و به معنی «ابوای عشق»[1]) یک ساز بادی از گروه دو قمیشی و از خانوادهٔ ابوا است و گونهٔ صدای آن در بازهٔ آلتو و مزو سوپرانو قرار دارد. انگشتگذاری این ساز به مانند ابوا و صدای آن نسبت به ابوا نرم، آرام و ظریف است ولی کیفیت صداهای اوج آن قابل پذیرش نیست. طول لولهٔ صوتی ابوا دامور نزدیک به ۶۵ سانتیمتر و انتهای آن به شکل وافور است. این ساز، در لا و به اندازهٔ یک سوم کوچک پایینتر از ابوا کوک میشود.
از جمله موسیقیدانانی که ساز ابوا دامور را در آثار خود به کاربردهاند یوهان سباستین باخ و ریشارد اشتراوس هستند.