ارگاسم
تخلیه انرژی انباشته / From Wikipedia, the free encyclopedia
اُرگاسم (به یونانی: ὀργασμός، orgasmos؛ به معنی «هیجان، تورم»؛ همچنین اوج لذت جنسی) یا اوجکامش[1] یا رَبوخه (همچنین یوخه)، تخلیه ناگهانی هیجان جنسی انباشته شده در طول چرخه واکنش جنسی است که منجر به انقباضات ماهیچهای ریتمیک در ناحیه لگن میشود که با لذت جنسی مشخص میشود. ارگاسم که توسط مردان و زنان تجربه میشود، توسط سیستم عصبی غیرارادی یا خودمختار کنترل میشود که معمولاً با اعمال غیرارادی از جمله اسپاسم عضلانی در چندین نواحی بدن، احساس سرخوشی عمومی و اغلب حرکات و صداهای بدن همراه هستند.[2][3] دوره پس از ارگاسم (معروف به دوره رفرکتوری[lower-alpha 1]) معمولاً یک تجربه آرامش بخش است که به ترشح هورمونهای عصبی[lower-alpha 2] اکسی توسین و پرولاکتین و همچنین اندورفینها (یا " مورفین درون زا") نسبت داده میشود.[4]
ارگاسم معمولاً از تحریک فیزیکی جنسی آلت تناسلی مرد (معمولاً همراه با انزال) و کلیتوریس در زنان ناشی میشود.[5] تحریک جنسی میتواند از طریق خودارضایی و یا با شریک جنسی (شامل دخول جنسی، آمیزش جنسی بدون دخول یا سایر فعالیتهای جنسی) باشد.
اثرات سلامتی پیرامون ارگاسم انسان گوناگون است. پاسخهای فیزیولوژیکی زیادی در طول فعالیت جنسی وجود دارد، از جمله حالت آرامش ایجاد شده توسط پرولاکتین، و همچنین تغییرات در سیستم عصبی مرکزی مانند کاهش موقتی در فعالیت متابولیک قسمتهای بزرگی از قشر مغز در حالیکه هیچ تغییری یا افزایش متابولیک چون فعالیت در نواحی لیمبیک (یعنی "مرز") مغز وجود ندارد.[6] همچنین طیف وسیعی از اختلالات جنسی مانند آنورگاسمی وجود دارد. این تأثیرات بر دیدگاههای فرهنگی ارگاسم مانند باورهایی که ارگاسم و فراوانی یا تداوم آن برای رضایت در یک رابطه جنسی مهم یا نامربوط است،[7] و نظریههایی دربارهٔ عملکردهای بیولوژیکی و تکاملی ارگاسم تأثیر میگذارد.[8]