الفبا
مجموعهای از حروف / From Wikipedia, the free encyclopedia
اَلِفبا مجموعه علامتهایی است که انسانها برای نشان دادن اصواتِ زبان، در بین خود قرارداد میکنند. در خطهای فارسی و عربی، الفبا معمولاً به نشانههای نوشتاری همخوان (صامت) گفته میشود که آنها را حروف بیصدا هم میگویند و معمولاً واکهها (مصوت)، جزء حروف الفبا نیستند و به آنها حروف صدادار میگویند؛ ولی برای مصوتهای بلند سهگانه، از سه تا از حروف الفبا استفاده میشود و مصوتهای کوتاه، بدون علامت یا در موارد ضروری، با حرکتگذاری عربی و فارسی نشان داده میشوند؛ در حالی که در الفبای لاتین، برخی از حروف، نماینده واکهها نیز هستند.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |