اگون شیله
From Wikipedia, the free encyclopedia
اگون شیله (آلمانی: [ˈʃi:lə] ( شنیدن) SHEE-lə) (به آلمانی: Egon Schiele) (زاده ۱۲ ژوئن ۱۸۹۰ – درگذشته ۳۱ اکتبر ۱۹۱۸) نقاش اتریشی و یکی از شاگردان گوستاو کلیمت بود. از وی به عنوان یکی از نقاشان مهم فیگوراتیو اوایل قرن بیستم یاد میکنند. خودنگارهها و بدنهای پیچان یکی از مهمترین مشخصههای نقاشی او هستند که از وی هنرمندی اکسپرسیونیست میسازند.[1]
اگون شیله | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲ ژوئن ۱۸۹۰ تولن، اتریش-مجارستان |
درگذشت | ۳۱ اکتبر ۱۹۱۸ (۲۸ سال) وین، اتریش-مجارستان |
علت مرگ | آنفلوانزای اسپانیایی |
ملیت | اتریشی |
محل تحصیل | آکادمی هنرهای زیبای وین |
جنبش | اکسپرسیونیسم |
همسر(ها) | ادیث (درگذشته ۱۹۱۸ همسر نیز به علت همین بیماری درحالیکه باردار بود درگذشت) |
محور اصلی در آثار شیله حس درونی اثر است. مهمترین آثار او پرترههایی است که از پیکر خود و اطرافیانش کشیدهاست. او در آثار خود بدن انسان را در وضعیتهایِ ناراحت و حالتهای غیرعادی به نمایش میگذارد، بهگونهای که هراس و اضطراب را به مخاطب منتقل میکند. خطوطِ ناآرام و کجومعوج و طرحهایِ ناقص و بریده و سایهروشنِ مخدوشِ نقاشیهایِ او پرده از روانِ خسته و عصبی و مضطربِ پیکرها برمیدارد. پیکرهای آثار شیله معمولاً برهنه هستند، اما بهجای آنکه کشش جنسی را برانگیزند، بیپناهی و سرگشتگی را برملا میکنند.[2]