ایرانیان عراق
From Wikipedia, the free encyclopedia
ایرانیان عراق مردمانی ایرانیتبار بودند که از دیرباز به عراق مهاجرت کرده بودند. بخشی از اینان که در زمان حکومت حزب بعث (به ویژه زمان احمد حسن البکر) به جرم ایرانی بودنشان از کشور عراق اخراج شدند که از آن به بعد به معاودین (بازگشتگان) معروف شدند. ایرانیان معاود به صورت عمده ساکن شهرهای مذهبی ای چون (کربلا و نجف و کاظمین) بودند که به دلیل عدم تمدید اقامتشان آنان را مجبور به ترک خاک عراق کردند.[2]
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
ایران عراق | |
زبانها | |
عربی، کردی(سورانی، کلهری، فیلی) و فارسی | |
دین | |
اسلام (شیعه و سنی)[1] | |
تعداد ایرانیان که از عراق به ایران بازگردانده شدند روشن نیست ولی میان ۳۵۰[3] تا ۶۵۰[4] هزار تن برآورد میشود. بسیاری از آنها پس از اثبات اصالت ایرانیشان (۴۰۰ هزار تن) شناسنامه ایرانی گرفتند.[4] برخی از آنان پس از سرنگونی صدام به عراق بازگشتند.
کلمه معاودین ویژه ایرانیان مقیم عراق است که اکثراً در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به میهن خودشان ایران بازگشتند، اما برخی به اشتباه آن را درباره عراقیان مهاجر به ایران به کار میبرند.[نیازمند منبع]