بازیگری
هنر نمایشی / From Wikipedia, the free encyclopedia
بازیگری هنری است که در آن بازیگر با استفاده از تکنیکها و حالات حسی خاص، به بازآفرینی یک شخصیت میپردازد. این شخصیت توسط نویسندهٔ فیلمنامه نگاشته میشود و بازآفرینی مذکور توسط بازیگر و پس از تحلیل کامل فیلمنامه صورت میپذیرد. از استادان به نام بازیگری میتوان از کنستانتین استانیسلاوسکی، لی استراسبرگ، استلا آدلر و سنفورد مایزنر نام برد.
استانیسلاوسکی در تعریف بازیگری میگوید: بازیگر باید با حقیقت و با ایمان به آن چیزی که در صحنه انجام میدهد در تماشاگر نفوذ کند. بازیگر برای بیدار کردن احساس ایمان تماشاگر به آنچه که روی صحنه باید صادقانه و طبیعی باشد، به «حقیقت» احتیاج دارد. حتی اگر این حقیقت را تجسم به وجود آورده باشد، طوری که شخص بتواند به آن ایمان بیاورد و با آن زندگی کند.
پیتر بروک می گوید: «بازیگری عبارت است از نمایش یا اجرای عملی ویژه روی صحنه. تظاهر کردن، بازآفریدن، تجسم بخشیدن و بازی کردن نقش مثلا در یک نمایش.»[1]
استلا آدلر در تعریف بازیگری میگوید:
بازیگری پاسخی خلاقه و آکنده از پویایی به محرکها، در شرایط یک زندگی فرضی است که به شیوهٔ زندگی شخصیت و محیط او، زمان و مکانی که در آن زندگی میکند به گونهای که افکار و عواطف مورد نظر را به تماشاگر منتقل کند، وفادار است.[2]