تانک
وسیله نقلیه زرهی سنگین / From Wikipedia, the free encyclopedia
تانک[1] گونهای از خودروی رزمی زرهپوش و معمولاً دارای شنی است که توانایی شلیک گلوله توپ در یک درگیری مستقیم را دارا میباشد. از نظر عملیاتی تانکها دارای تحرک بالا و قابلیتهای هجومی و دفاعی هستند. تانک دارای یک توپ اصلی با کالیبر بزرگ است که معمولاً در یک برجک گردان نصب میشود و به چند سلاح دیگر از جمله مسلسل هم مجهز است. زره تانک از آن در برابر دامنه گستردهای از گلولههای و ادوات دشمن محافظت کرده و شنی امکان حرکت آن در سطوح مختلف را فراهم میسازند.
تانکها برای نخستین بار در سده بیستم میلادی و در جنگ جهانی اول در جبهههای نبرد مورد استفاده قرار گرفتند و به مرور به یکی از اجزای کلیدی نیروهای مسلح عمده کشورهای جهان تبدیل شدند. امروزه با افزایش اهمیت جنگهای نامتقارن، پایان جنگ سرد و افزایش توجه به سلاحهای ارزانقیمت ضدتانک روسی، اهمیت تانکها کمتر شدهاست. به همین دلیل تانکها به ندرت بهطور انفرادی وارد عملیات شده و معمولاً در واحدهای زرهی با حمایت پیادهنظام و گاهی خودروهای جنگی پیادهنظام سازماندهی میشوند و گاهی از حمایت هواگردها و بالگردهای شناسایی و رزمی نیز بهره میبرند.
در گذشته تانکها به انواع مختلفی از جمله تانکهای سبک، متوسط، سنگین، فوق سنگین، تانک پیادهنظام و … تقسیم میشدند که هر یک برای مأموریتهای ویژهای طراحی شده بودند. پس از جنگ جهانی دوم گرایشی عمومی به استفاده از یک نوع تانک تحت عنوان تانک اصلی میدان نبرد ایجاد شد که قدرت انجام همه مأموریتها را داراست. البته در بعضی از ارتشها هنوز از تانکهای سبک با زره کمتر و تحرک بیشتری برای مقاصد شناسایی و دیدهبانی استفاده میشود.