ترانه اعتراضی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ترانه اعتراضی (به انگلیسی: protest song)؛ ترانهای است که یک جنبش در راستای تغییر اجتماعی را همراهی میکند و از این رو به بخش گستردهای از آهنگهای محلی یا آهنگهایی که با وقایع کنونی سازگاری داشته باشد، مرتبط است. این آهنگها میتواند با سبک سنتی، کلاسیک یا آهنگهای مدرن مانند رپ نواخته شود و هر سبکی را در بر میگیرد.
علاوه بر حرکتهای اجتماعی که مجموعهای از آهنگهای اعتراضی را شامل میشود، در این میان میتوان به جنبشهای دیگر نیز اشاره کرد مانند: «جنبش حق رای زنان، جنبشهای کارگری، حقوق بشر، حقوق مدنی، جنبش ضد جنگ، جنبش فمینیستی، جنبش دفاع از حقوق حیوانات، گیاهخواری، کنترل تسلیحاتی و محیط زیست.»[1]
متن ترانههای آهنگهای اعتراضی اغلب با حرکتهای اجتماعی همراه میشود. برای مثال «Goodnight Irene» جایگاه یک ترانه اعتراضی را به دست آورد، چرا که توسط لید بلی نوشته شده بود که یک سیاهپوست محکوم شده بود و عمدتاً و بهطور کلی مخالفت با بی عدالتی و حمایت از صلح یا عقاید آزاد را بیان میکنند. قطعه سمفونی شماره ۹ بتهوون «سرود شادی» از این دسته است. این قطعه مشهور توسط شاعر آلمانی فریدریش شیلر به آلمانی نوشته شده بود و بتهوون در سال ۱۸۲۳ سمفونی مشهور شماره ۹ را با الهام از این شعر، بدین نام نهاد.[1]
متن آهنگهای اعتراضی متون بسیار متفاوتی دارند. فیل اکس یک خواننده اعتراضی آمریکایی (۱۹۴۰ – آوریل ۹, ۱۹۷۶) گفته بود: «یک آهنگ اعتراضی به قدری منحصر به فرد است که نمیتوان آن را اشتباه گرفت.»[2] یکی از آهنگهای اعتراضی قرن ۱۸، آهنگ محلی به نام حقوق زن است که مربوط به یک اعتراض فمینیستی در سال ۱۷۹۵ بود.