توماس آکویناس
نویسنده و فیلسوف ایتالیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
قدیس توماس آکویناس (به ایتالیایی: Tommaso d'Aquino) (ح. ۱۲۲۵–۱۲۷۴)، معروف به حکیم آسمانی، فیلسوف ایتالیایی و متالِّه مسیحی بود. او سعی داشت فلسفه ارسطو را با مسیحیت تلفیق کند یا بهعبارتی دیگر آمیزهای از علم و ایمان بسازد. او اعتقاد داشت که هیچ تضادی میان فلسفه و عقل با اعتقادات کلیسایی وجود ندارد و فلسفه و مسیحیت در واقع یک چیز میگویند.[1] هنر بزرگ توماس آکوئیناس این بود که ثابت کرد ایمان و منطق باهم تعارضی ندارند، زیرا در زمان او جمعی معتقد بودند که ارسطو و اعراب بیدینند و باید نفوذ خطرناک این ملحدین را ریشهکن کرد. این عده میگفتند که هرگونه استدلال عقلی دربارهی دیانت، شکلی از ضعف و فتور است؛ اما آکوئیناس ثابت کرد که با منطق و استدلال عقلانی نمیتوان ایمان و دیانت را به خطر انداخت، همین امر برای عقلا آزادی عمل ایجاد کرد تا به اندیشه و تعقل بپردازند. در قیاس فلسفه مسیحیِ آکوئیناس با دنیای اسلام، همین بس که در جهان اسلامی عقیده بر آن بود که خلفای راشدین، قرآن را به طرزی شایسته و صحیح تفسیر کردهاند و بدین نحو به قول مسلمین «این باب بسته شده بود» و از این رو درخت تنومند و بارور حکمت عرب که چند قرن در اعتلا بود خشکید.[2] فلسفه او از ۱۸۷۹[نیازمند منبع] تا اواسط دهه ۱۹۶۰ میلادی فلسفه رسمی کلیسای کاتولیک بود.[3]
توماس آکویناس | |
---|---|
نقاشی از توماس آکویناس اثر کارلو کریولی | |
زادهٔ | حدود ۱۲۲۵ روکازکا، پادشاهی سیسیل |
درگذشت | ۷ مارس ۱۲۷۴ فوسانوا، ایالات پاپی |
کارهای برجسته | مدخل الهیات |
دوره | فلسفه قرون وسطی |
حیطه | فلسفه غرب |
مکتب | فلسفه مدرسی، تومیسم، ارسطوگری، روشنفکری، واقعگرایی فلسفی، واقعگرایی خام، قانون طبیعی، نظریه مطابقت حقیقت |
علایق اصلی | متافیزیک، منطق، الهیات، فلسفه ذهن، معرفتشناسی، فلسفه اخلاق، فلسفه سیاسی |
ایدههای چشمگیر | براهین پنجگانه، روشنفکری، ماهیت |
تأثیرگذار بر | |