توپخانه
From Wikipedia, the free encyclopedia
توپخانه یگانی در آرایشهای نظامی است که مأموریت انهدام مواضع، ادوات یا نیرویهای پیاده دشمن را جهت پشتیبانی نیروهای خودی بر عهده دارد. این یگان نقش آتش پشتیبان را ایفا میکند.[1]
علت پیدایش توپخانه در اصل برای این مهم بوده که بتوان به استحکامات نیروهای دشمن آسیب وارد ساخت. پیدایش توپخانه مربوط به تاریخ باستان بوده است؛ زمانی که اسکندر مقدونی در حال تصرف سرزمینهای شرق یونان بود؛ ولی اولین استفاده گسترده و سازماندهی شده از توپخانه را میتوان متعلق به استفاده لژیونرهای رومی در زمانهای پس از میلاد دانست. در گذشته توپهای توپخانه توسط اسبها جابجا میشد، ولی امروزه توپخانهها به دو گروه توپخانههای خودکششی که از شاسی یک وسیله نقلیه دارای موتور احتراق داخلی برخوردارند و توپخانه کششی که با استفاده از وسائل نقلیه دیگر (مثل کامیون) جابجا میشوند، تقسیم میشوند.[2]
توپخانهها با اختلاف بسیار مرگبارترین و مؤثرترین سلاحهای جنگهای زمینی بودهاند. در جنگهای ناپلئون و دو جنگ جهانی اول و دوم بیشتر کشتگان جنگ از آتش توپخانه بودند.[3]