حیدر رحیمپور ازغدی
سیاستمدار ایرانی (۱۳۱۱–۱۴۰۰) / From Wikipedia, the free encyclopedia
حیدر رحیمپور ازغدی (زاده ۱۳۱۱ در مشهد – درگذشته ۱۹ شهریور ۱۴۰۰ در مشهد) فعال سیاسی بود. ازغدی از مبارزان سیاسی در جریان نهضت ملی شدن صنعت نفت، قیام روحالله خمینی در سال ۱۳۴۲ و انقلاب ۱۳۵۷ تا پیروزی آن بودهاست.[1]
حیدر رحیمپور ازغدی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۳۱۱ مشهد |
درگذشت | ۱۹ شهریور ۱۴۰۰ مشهد |
علت مرگ | نارسایی قلبی |
تحصیلات | تحصیلات حوزوی |
آثار | از انجمن پیروان قرآن تا انجمن حجتیه، نقدی بر شورای عالی انقلاب فرهنگی، پشت کوه قاف، تلخترین نوشته من |
فرزندان | حسن، حسین، وحید، حامد، نفیسه، حبیب و حمید |
او در سالهای اخیر در فعالیتهای سیاسی به همراه تشکلهای دانشجویی و طلاب مشهد حضور داشتهاست. وی پدر حسن،[2] حسین، وحید، حامد، نفیسه، حبیب و حمید رحیم پور ازغدی میباشد.[3][4] ازغدی پیش از انقلاب به همراه محمد تقی شریعتی و طاهر احمدزاده سه رکن مبارزات نهضت ملی در خراسان محسوب میشدند.[3]
ازغدی رابطه نزدیکی هم با علی شریعتی داشت. بعد از فوتش مهدی نصیری خاطره ای از گفتگوی ازغدی با شریعتی دربارهٔ مسئله تقیه امامان شیعه در برابر طواغیت مطرح کرد.
وی از اعضای نهضت آزادی ایران در سالهای قبل و آغاز انقلاب در منطقه خراسان بود که با پیروزی انقلاب و اختلاف نهضت آزادی با خمینی به نفع او از نهضت جدا شد.[5] در سالهای دهه هفتاد وی مقالاتی در نشریات مختلف از جمله هفتهنامه صبح مینگاشت.[نیازمند منبع] یکی از آثار وی کتاب «از انجمن پیروان قرآن تا انجمن حجتیه» سیر تحول انجمنهای دینی از شهریور ۱۳۲۰ تاکنون میباشد. ا[6]
وی در سن ۸۹ سالگی بر اثر نارسایی قلبی درگذشت. ازغدی مدتی قبل به علت بیماری عفونت داخلی در بیمارستان بستری شده بود.[7]