دوره یایویی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دوره یایویی (به ژاپنی: 弥生時代, Yayoi jidai) بخشی از تاریخ ژاپن است که از حدود سال ۵۰۰ قبل از میلاد تا سال ۳۰۰ میلادی را شامل میشود.[1] یایویی نام خود را از منطقهای در همسایگی توکیو گرفتهاست که باستانشناسان برای اولین بار آثار و دستساختههای بشری مربوط به این دوران را از خاک آن بیرون کشیدهاند. ویژگیهای قابل تشخیص دوره یایویی شامل ظهور نوع جدیدی از کوزهگری و آغاز متمرکز کشت برنج در شالیزار است. در این دوره به پرورش خوک و در مقیاس کمتر مرغ و خروس پرداختند.[2] فرهنگ یایویی به سرعت در سرزمین اصلی هونشو گسترش پیدا کرد و با فرهنگ بومی جومون درآمیخت.[3]