رضا پهلوی
آخرین ولیعهد ایران (۱۳۴۶–۱۳۵۷) / From Wikipedia, the free encyclopedia
رضا پهلوی (زادهٔ ۹ آبان ۱۳۳۹)، فعال سیاسی و فرزند ارشد آخرین پادشاه ایران ، محمدرضا پهلوی و شهبانو فرح پهلوی است که از ۴ آبان ۱۳۴۶ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ (پیش از انقلاب ۱۳۵۷) واپسین ولیعهد سلطنت مشروطه ایران بود و با عنوان رسمی «والاحضرت همایون ولایتعهد» خطاب میشد.
رضا پهلوی | |
---|---|
ولیعهد سلطنت مشروطه ایران[1] | |
دوران | آبان ۱۳۴۶ – ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ |
پس از | محمدرضا پهلوی |
پیش از | لغو سمت |
زاده | ۹ آبان ۱۳۳۹ (۶۳ سال) تهران، ایران |
همسر | یاسمین اعتماد امینی |
فرزند(ان) | نور پهلوی ایمان پهلوی فرح پهلوی |
حزب | شورای ملی ایران (۱۳۹۲–۱۳۹۶)[2] |
دودمان | پهلوی |
پدر | محمدرضا پهلوی |
مادر | فرح پهلوی |
پیشه | |
محل تحصیل | کالج ویلیامز دانشگاه آمریکایی قاهره دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (بیای) |
وبگاه | |
امضاء | |
عناوین شاهزاده رضا پهلوی | |
---|---|
عنوان مرجع | والاحضرت شاهزاده رضا پهلوی |
عنوان گفتاری | شاهزاده رضا پهلوی |
عنوان دیگر | در زمان ولیعهدی: والاحضرت همایون ولایتعهد |
او در حالی که هفت سال داشت با توجه به قانون اساسی ایران و با توجه به وراث فرزند ارشد ذکور شاه به ولیعهدی ایران رسید و وارث بلافصل تخت پادشاهی ایران شد؛ اما در پی وقوع انقلاب ۱۳۵۷ به همراه خانوادهاش مجبور به ترک ایران شد. از آن پس او به عنوان فعال سیاسی و یکی از مخالفان برجسته نظام جمهوری اسلامی ایران شناخته میشود.[5] رضا پهلوی هدف اصلی فعالیتهای سیاسی خود را رسیدن ایران به یک مردمسالاری سکولار پارلمانی، حقوق بشر، جدایی دین از حکومت، حق مردم برای تعیین شکل نظام سیاسی از طریق یک انتخابات آزاد و حفظ تمامیت ارضی ایران اعلام کردهاست.[6][7]