روزه در یهودیت
From Wikipedia, the free encyclopedia
تَعَنیت (به عبری: תענית) روزه در دین یهود است و در تنخ یهودی یا عهد عتیق به آن اشاره شدهاست. برپایه روایتهای یهود، موسی پیش از دریافت الواح عهد از یهوه، چهل شبانهروز در کوه سینا روزه گرفت و از خوردن و آشامیدن پرهیز کرد.[1] تعنیت در شریعت یهود، یکی از راههای نزدیکی به خداوند است. تعنیت در عبری به معنای رنج دادن جان نامیده میشود. درتقویم عبری شش روز ادای روزه، واجب در نظر گرفته شدهاست.[2]