زبان یغنابی
یکی از زبانهای ایرانی که در آسیایمیانه گویشورانی دارد / From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان یغنابی یا زبان سغدی نو (Neo-Sogdian) زبانی از شاخۀ زبانهای ایرانی است، که مردم یغنابی ساکن در درهٔ یغناب، در کشور تاجیکستان، میان رشتهکوههای زرافشان و حصار، بدان سخن میگویند. وضعیت خاص جغرافیائی منطقه یغناب و حصار کوهستانی اطراف آن سبب شدهاست تا این مردم، سنتهای قدیمی و زبان شان را از تغییر حفظ کنند و قدمت زبان آنها به دوهزار سال پیش، یعنی به دوران شاهنشاهی اشکانی میرسد. از اینرو میتوان گفت این مردمان به زبان اشکانیان سخن میگویند. این زبان الفبا ندارد و بصورت شفاهی و سینه به سینه آموخته میشود و فرهنگ مکتوب ندارند. این زبان بازماندهٔ زبان سغدی باستان است.[4] زبان یغنابی از زبانهای ایرانی شاخهٔ شمالشرقی است و با زبانهای آسی، پشتو و زبانهای پامیری نزدیکیهایی دارد.[5] این زبان به لحاظ قدمت و ملاحظات زبانشناختی با اهمیت میباشد. آمارها نشان میدهد در حدود ده هزار تن به زبان یغنابی صحبت میکنند و این زبان در شمار زبانهای رو به نابودی است.[6]
یغنابی | |
---|---|
yaɣnobī́ zivók, йағнобӣ зивок | |
زبان بومی در | تاجیکستان |
منطقه | دره یغناب، گروهی در دههٔ ۱۹۷۰ به ظفرآباد کوچیدند. |
قومیت | مردم یغنابی |
شمار گویشوران | ۱۲٬۰۰۰ (۲۰۰۴) |
گونههای نخستین | |
گویشها | یغنابی شرقی
یغنابی غربی
|
الفبای سیریلیک الفبای لاتین الفبای عربی | |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | yai |
گلاتولوگ | yagn1238 [3] |
زبانشناسی | 58-ABC-a |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |